kafî

Kurmancî

Rengdêr

kafî

1. bes, têr

   Ev kafî me ye. (Ev têra me dike. Ew bo me bes e.)

2. hew^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Bide ber

• kaf
• kefî

Bikaranîn

Lêker:

• kafî bûn

Navdêr:

• kafîbûn

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• kafîtî

Ji wêjeya klasîk

• Li-yetme'inne qelbî 'eynu l-yeqîn dibexşit
  'Eynu l-'iyan divêtin kafî nehin dirayet
  Mîrî yû padişahî mûyek li nik Melayî — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Werger

• Almanî: ausreichend → de, genug → de, genügend → de
• Farisî: کافی‎ → fa
• Tirkî: kâfi → tr, yeter → tr