carbono

Galego

• Etimoloxía: do latín carbo, -ōnis, «carbón».

• Pronuncia: /kaɾˈβono̝/ (AFI)

Substantivo masculino

carbono

• Definición: (Química) Elemento químico de número atómico 6. Na natureza atópase en estado sólido, como nos diamantes, ou combinado con outros elementos. É o elemento primordial das substancias orgánicas. O seu símbolo é C.
  

Traducións

• Alemán: Kohlenstoff ^(de).
• Castelán: carbono ^(es).
• Francés: carbone ^(fr).
• Inglés: carbon ^(en).
• Italiano: carbonio ^(it).
• Kotava: beba ^(avk)
• Neerlandés: koolstof ^(nl).
• Portugués: carbono ^(pt).
• Sueco: kol ^(sv).

Véxase tamén

• Apéndice: Elementos químicos

Castelán

Substantivo

carbono

1. (Química) Carbono.

Portugués

Substantivo masculino

carbono

1. (Química) Carbono.