parodia

Grafías semellantes:     paródia ,    paròdia

Galego

• Etimoloxía: do latín parodia, do grego antigo παρῳδία (parōidía).

• Pronuncia: /paˈɾɔðja̝/ (AFI)

Substantivo feminino

parodia (sg: parodia; pl: parodias)

1. Obra satírica que imita outra obra de arte co fin de {ridiculizala.
2. Imitación burlesca de algo ou alguén.

Termos relacionados

• parodiábel, parodiable
• parodiador
• parodiar
• paródico
• parodista

Traducións

• Alemán: Parodie ^(de)
• Bosníaco: parodija ^(bs)
• Búlgaro: пародия ^(bg)
• Castelán: parodia ^(es)
• Catalán: paròdia ^(ca)
• Checo: parodie ^(cs)
• Chinés: 模仿 ^(zh)
• Danés: parodi ^(da)
• Eslovaco: paródia ^(sk)
• Esperanto: parodio ^(eo)
• Finés: parodia ^(fi)
• Francés: parodie ^(fr)
• Grego: παρωδία ^(el)
• Hebreo: פרודיה ^(he)
• Húngaro: paródia ^(hu)
• Inglés: parody ^(en)
• Italiano: parodia ^(it)
• Neerlandés: parodie ^(nl)
• Noruegués: parodi ^(no)
• Polaco: parodia ^(pl)
• Portugués: paródia ^(pt)
• Ruso: пародия ^(ru)
• Sueco: parodi ^(sv)
• Turco: gülünçleme ^(tr), parodi ^(tr)
• Xaponés: パロディ ^(ja)

Castelán

• Etimoloxía: do latín parodia, do grego antigo παρῳδία (parōidía).

Substantivo feminino

parodia (sg: parodia; pl: parodias)

1. Parodia.

Finés

• Etimoloxía: do latín parodia, do grego antigo παρῳδία (parōidía).

Substantivo

parodia

1. Parodia.

Italiano

• Etimoloxía: do latín parodia, do grego antigo παρῳδία (parōidía).

Substantivo feminino

parodia (sg: parodia; pl: parodie)

1. Parodia.

Polaco

• Etimoloxía: do latín parodia, do grego antigo παρῳδία (parōidía).

Substantivo

parodia

1. Parodia.