پک
ظاهر
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- [پک]
اسم
[ویرایش]پَک
- وزغ، قورباغه.
- بند انگشت دست یا پا.
ریشه شناسی۲
[ویرایش]اسم
[ویرایش]پُک
تونی
[ویرایش]اسم
[ویرایش]پُکَ
- سفید آب.
گنابادی
[ویرایش]اسم
[ویرایش]پُکَّ
- پُکَّ :(poka) در گویش گنابادی یعنی روشور ، سفیدآب ، روشوی
- پُکْ :(pok) در گویش گنابادی یعنی توخالی ، تهی ، پوک.
عامیانه
[ویرایش]- یک بار کشیدن سیگار و چپ.
- گنده و درشت.
- جامه سخت و درشت.
قید
[ویرایش]- برجستن و فروجستن.
صفت
[ویرایش]- بی هنر.
- خودپسند.
- پله، پلههای نردبان.
––––
برگردانها
[ویرایش]ترجمه | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-91-6