sjá

See also: sjå, and sją̊

Icelandic

Etymology

From Old Norse séa, sjá, from Proto-Germanic *sehwaną, from Proto-Indo-European *sekʷ- (“to see, notice”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsjauː/

  Rhymes: -auː

Verb

sjá (strong verb, third-person singular past indicative sá, third-person plural past indicative sáu, supine séð)

1. to see, to sense or perceive with one's eyes

   Sérðu illa? — Nei, ég sé mjög vel.

   Have you got bad eyesight? — No, I see very well.

2. to see, to perceive, to spot
3. to see, to understand

   Þú hlýtur að sjá hvað þetta er asnaleg hugmynd!

   You must see what a stupid idea this is!

Conjugation

sjá — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að sjá
supine (sagnbót)		séð
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sjándi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sé	við sjáum	present (nútíð)	ég sjái	við sjáum
	þú sérð	þið sjáið		þú sjáir	þið sjáið
	hann, hún, það sér	þeir, þær, þau sjá		hann, hún, það sjái	þeir, þær, þau sjái
past (þátíð)	ég sá	við sáum	past (þátíð)	ég sæi	við sæjum
	þú sást	þið sáuð		þú sæir	þið sæjuð
	hann, hún, það sá	þeir, þær, þau sáu		hann, hún, það sæi	þeir, þær, þau sæju
imperative (boðháttur)	sjá (þú)	sjáið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sjáðu	sjáiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sjást — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að sjást
supine (sagnbót)		sést
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sjándist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sést	við sjáumst	present (nútíð)	ég sjáist	við sjáumst
	þú sést	þið sjáist		þú sjáist	þið sjáist
	hann, hún, það sést	þeir, þær, þau sjást		hann, hún, það sjáist	þeir, þær, þau sjáist
past (þátíð)	ég sást	við sáumst	past (þátíð)	ég sæist	við sæjumst
	þú sást	þið sáust		þú sæist	þið sæjust
	hann, hún, það sást	þeir, þær, þau sáust		hann, hún, það sæist	þeir, þær, þau sæjust
imperative (boðháttur)	sjást (þú)	sjáist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sjástu	sjáisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

séður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	séður	séð	séð		séðir	séðar	séð
accusative (þolfall)	séðnn	séða	séð		séða	séðar	séð
dative (þágufall)	séðum	séðri	séðu		séðum	séðum	séðum
genitive (eignarfall)	séðs	séðrar	séðs		séðra	séðra	séðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	séði	séða	séða		séðu	séðu	séðu
accusative (þolfall)	séða	séðu	séða		séðu	séðu	séðu
dative (þágufall)	séða	séðu	séða		séðu	séðu	séðu
genitive (eignarfall)	séða	séðu	séða		séðu	séðu	séðu

Synonyms

• (spot): koma auga á
• (understand): skilja, botna í

Derived terms

terms derived from sjá

• á að sjá
• betur sjá augu en auga
• ekki allur þar sem hann er séður, vera ekki allur þar sem hann er séður
• ekki mátti á milli sjá
• illa séður
• láta á sjá
• láta sjást
• láta sjást á
• láta sjást í
• séður
• sjá að sér
• sjá af
• sjá aumur á
• sjá á
• sjá eftir
• sjá fram á
• sjá fyrir
• sjá fyrir endann á
• sjá í gegnum fingur við (to turn a blind eye to)
• sjá ofsjońum
• sjá ofsjónum
• sjá sig um hönd
• sjást
• sjást yfir
• sjá til
• sjá til
• sjá um
• sjáumst
• sjá út
• sjá út undan sér
• sjá út úr
• sjá vel
• sjá við
• vel séður

Old Norse

Etymology 1

From earlier sási (attested in runic insriptions), originally the normal declension of sá + -si. Cognate with Old English þes (English this), Old High German dese (German diese).

Alternative forms

• þessi

Pronoun

sjá (neuter þetta)

1. (demonstrative) this, that (referring to both persons and things)

Declension

Old Norse demonstrative pronouns

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	sjá, þessi	sjá, þessi	þetta
accusative	þenna, þennan	þessa	þetta
dative	þessum, þeima	þessi	þessu, þvísa
genitive	þessa	þessar	þessa
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	þessir	þessar	þessi
accusative	þessa	þessar	þessi
dative	þessum, þeima	þessum, þeima	þessum, þeima
genitive	þessa, þessara	þessa, þessara	þessa, þessara

Descendants

• Icelandic: þessi m or f, þetta n
• Faroese: hesin m, henda f, hetta n
• Norwegian Nynorsk: denne m or f (-nn- from the accusative), dette n, desse pl
• Old Swedish: þænni
  • Swedish: denna c, detta n, dessa pl
• Danish: denne c, dette n, disse pl
  • Norwegian Bokmål: denne c, dette n, disse pl

Etymology 2

From Proto-Germanic *sehwaną (“to see”) (for cognates see there). Ultimately from Proto-Indo-European *sekʷ- (“to see, notice”).

Alternative forms

• séa, siá

Verb

sjá (singular past indicative sá, plural past indicative ságu, sá, past participle sénn)

1. to see

Conjugation

Conjugation of sjá — active (strong class 5, irregular)

infinitive	sjá
present participle	sjáandi, sjándi
past participle	sénn
indicative	present	past
1st-person singular	sé	sá
2nd-person singular	sér	sátt
3rd-person singular	sér	sá
1st-person plural	sjám, sjóm	ságum, sám
2nd-person plural	séð	ságuð, sáð
3rd-person plural	sjá	ságu, sá
subjunctive	present	past
1st-person singular	sjá	sæa
2nd-person singular	sér	sæir
3rd-person singular	sé	sæi
1st-person plural	sém	sæim
2nd-person plural	séð	sæið
3rd-person plural	sé	sæi
imperative	present
2nd-person singular	sé
1st-person plural	sjám, sjóm
2nd-person plural	séð

Related terms

• sjón f, sýn f (“sight”)

Descendants

• Icelandic: sjá
• Faroese: síggja, sjá
• Norwegian:
  • Norwegian Nynorsk: sjå
  • Norwegian Bokmål: se
• Jamtish: sjá
• Elfdalian: sją̊
• Old Swedish: sēa, sīa
  • Swedish: se, sia
• Old Danish: sē
  • Danish: se
  • Scanian: sé
• Gutnish: seie

References

• sjá in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

sjá

1. first-person singular present active subjunctive of vera

References

• Old English and its relatives, Google books
• Ragnvald Iversen, Norrøn grammatikk, 6th edition, 1961.