kondycja

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin condiciō.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔnˈdɘ.t͡sja/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘt͡sja
• Syllabification: kon‧dy‧cja

Noun

kondycja f (diminutive kondycyjka)

1. form, shape (condition of personal health, especially muscular health)

   Synonym: forma

2. condition (state of an object)

   Synonym: stan

Declension

Declension of kondycja

	singular
nominative	kondycja
genitive	kondycji
dative	kondycji
accusative	kondycję
instrumental	kondycją
locative	kondycji
vocative	kondycjo

Derived terms

adjective

• kondycyjny

 

verb

• kondycjonować

 

Related terms

adjective

• kondycjonalny

 

adverb

• kondycyjnie

 

nouns

• kondycjonalizm
• kondycjoner

 

Further reading

• kondycja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kondycja in Polish dictionaries at PWN