zwoegen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch *swoegen (attested in derived forms), from Old Dutch *swuogan, from Proto-West Germanic *swōgan, from Proto-Germanic *swōganą.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋu.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zwoe‧gen
• Rhymes: -uɣən

Verb

zwoegen

1. to heave, to breathe heavily
2. (figuratively) to toil, to drudge

   Synonyms: hosselen, knoeften, ploeteren

Conjugation

Conjugation of zwoegen (weak)
infinitive	zwoegen
past singular	zwoegde
past participle	gezwoegd
infinitive	zwoegen
gerund	zwoegen n
	present tense	past tense
1st person singular	zwoeg	zwoegde
2nd person sing. (jij)	zwoegt, zwoeg2	zwoegde
2nd person sing. (u)	zwoegt	zwoegde
2nd person sing. (gij)	zwoegt	zwoegde
3rd person singular	zwoegt	zwoegde
plural	zwoegen	zwoegden
subjunctive sing.1	zwoege	zwoegde
subjunctive plur.1	zwoegen	zwoegden
imperative sing.	zwoeg
imperative plur.1	zwoegt
participles	zwoegend	gezwoegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afzwoegen
• doorzwoegen
• omzwoegen
• opzwoegen
• voortzwoegen
• zwoeger

Descendants

• Afrikaans: swoeg