trupić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Pronunciation

[edit]
 
  • Rhymes: -upit͡ɕ
  • Syllabification: tru‧pić

Etymology 1

[edit]

From trup +‎ -ić.

Verb

[edit]

trupić impf

  1. (transitive, rare, colloquial) to kill (to cause the death of)
    Synonym: zabijać
Conjugation
[edit]
Conjugation of trupić impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive trupić
present tense 1st trupię trupimy
2nd trupisz trupicie
3rd trupi trupią
impersonal trupi się
past tense 1st trupiłem,
-(e)m trupił
trupiłam,
-(e)m trupiła
trupiłom,
-(e)m trupiło
trupiliśmy,
-(e)śmy trupili
trupiłyśmy,
-(e)śmy trupiły
2nd trupiłeś,
-(e)ś trupił
trupiłaś,
-(e)ś trupiła
trupiłoś,
-(e)ś trupiło
trupiliście,
-(e)ście trupili
trupiłyście,
-(e)ście trupiły
3rd trupił trupiła trupiło trupili trupiły
impersonal trupiono
future tense 1st będę trupił,
będę trupić
będę trupiła,
będę trupić
będę trupiło,
będę trupić
będziemy trupili,
będziemy trupić
będziemy trupiły,
będziemy trupić
2nd będziesz trupił,
będziesz trupić
będziesz trupiła,
będziesz trupić
będziesz trupiło,
będziesz trupić
będziecie trupili,
będziecie trupić
będziecie trupiły,
będziecie trupić
3rd będzie trupił,
będzie trupić
będzie trupiła,
będzie trupić
będzie trupiło,
będzie trupić
będą trupili,
będą trupić
będą trupiły,
będą trupić
impersonal będzie trupić się
conditional 1st trupiłbym,
bym trupił
trupiłabym,
bym trupiła
trupiłobym,
bym trupiło
trupilibyśmy,
byśmy trupili
trupiłybyśmy,
byśmy trupiły
2nd trupiłbyś,
byś trupił
trupiłabyś,
byś trupiła
trupiłobyś,
byś trupiło
trupilibyście,
byście trupili
trupiłybyście,
byście trupiły
3rd trupiłby,
by trupił
trupiłaby,
by trupiła
trupiłoby,
by trupiło
trupiliby,
by trupili
trupiłyby,
by trupiły
impersonal trupiono by
imperative 1st niech trupię trupmy
2nd trup trupcie
3rd niech trupi niech trupią
active adjectival participle trupiący trupiąca trupiące trupiący trupiące
passive adjectival participle trupiony trupiona trupione trupieni trupione
contemporary adverbial participle trupiąc
verbal noun trupienie

Verb

[edit]

trupić impf

  1. (intransitive, impersonal, rare, dialectal) to be cold for someone
    Trupi mi.I'm cold.
Conjugation
[edit]
Conjugation of trupić
infinitive trupić
present indicative trupi
past indicative trupiło
future indicative będzie trupić
będzie trupiło
conditional trupiłoby
by trupiło
imperative niech trupi
Derived terms
[edit]
verbs

Etymology 2

[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

[edit]

trupić impf (perfective potrupić)

  1. (transitive, Chełmno-Dobrzyń, of an evil spirit, e.g. the Devil) to tempt; to seduce

References

[edit]

Further reading

[edit]
  • trupić in Polish dictionaries at PWN
  • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “trupić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 129
  • Antoni Krasnowolski (1879) “trupić”, in Album uczącéj się młodzieży polskiéj poświęcone Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu z powodu jubileuszu jego pięćdziesięcioletniéj działalności literackiéj (in Polish), Lviv: Czytelni Akademickiéj Lwowskiéj; "Gaz. Narod." J. Dobrzańskiego i K. Gromana, Słowniczek prowincjalizmów zebranych w ziemi chełmińskiej i świeckiej, page 310