leyna

Icelandic

Etymology

From Old Norse leyna, from Proto-Germanic *laugnijaną, whence also German leugnen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈleiːna/

  Rhymes: -eiːna

Verb

leyna (weak verb, third-person singular past indicative leyndi, supine leynt)

1. (transitive or ditransitive, governs the dative, or accusative and dative) to hide, conceal (something [dat.] from someone [acc.])

   Synonyms: fela, dylja, hylja

Conjugation

leyna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að leyna
supine (sagnbót)		leynt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		leynandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég leyni	við leynum	present (nútíð)	ég leyni	við leynum
	þú leynir	þið leynið		þú leynir	þið leynið
	hann, hún, það leynir	þeir, þær, þau leyna		hann, hún, það leyni	þeir, þær, þau leyni
past (þátíð)	ég leyndi	við leyndum	past (þátíð)	ég leyndi	við leyndum
	þú leyndir	þið leynduð		þú leyndir	þið leynduð
	hann, hún, það leyndi	þeir, þær, þau leyndu		hann, hún, það leyndi	þeir, þær, þau leyndu
imperative (boðháttur)	leyn (þú)	leynið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	leyndu	leyniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

leynast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að leynast
supine (sagnbót)		leynst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		leynandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég leynist	við leynumst	present (nútíð)	ég leynist	við leynumst
	þú leynist	þið leynist		þú leynist	þið leynist
	hann, hún, það leynist	þeir, þær, þau leynast		hann, hún, það leynist	þeir, þær, þau leynist
past (þátíð)	ég leyndist	við leyndumst	past (þátíð)	ég leyndist	við leyndumst
	þú leyndist	þið leyndust		þú leyndist	þið leyndust
	hann, hún, það leyndist	þeir, þær, þau leyndust		hann, hún, það leyndist	þeir, þær, þau leyndust
imperative (boðháttur)	leynst (þú)	leynist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	leynstu	leynisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

leyndur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	leyndur	leynd	leynt		leyndir	leyndar	leynd
accusative (þolfall)	leyndan	leynda	leynt		leynda	leyndar	leynd
dative (þágufall)	leyndum	leyndri	leyndu		leyndum	leyndum	leyndum
genitive (eignarfall)	leynds	leyndrar	leynds		leyndra	leyndra	leyndra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	leyndi	leynda	leynda		leyndu	leyndu	leyndu
accusative (þolfall)	leynda	leyndu	leynda		leyndu	leyndu	leyndu
dative (þágufall)	leynda	leyndu	leynda		leyndu	leyndu	leyndu
genitive (eignarfall)	leynda	leyndu	leynda		leyndu	leyndu	leyndu

Derived terms

• fara leynt
• leyna á sér
• leyndur