achterlaten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch achterlaten. Equivalent to achter +‎ laten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑxtərlaːtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ach‧ter‧la‧ten

Verb

achterlaten

1. (transitive) to leave behind, to abandon

Conjugation

Conjugation of achterlaten (strong class 7, separable)
infinitive	achterlaten
past singular	liet achter
past participle	achtergelaten
infinitive	achterlaten
gerund	achterlaten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	laat achter	liet achter	achterlaat	achterliet
2nd person sing. (jij)	laat achter	liet achter	achterlaat	achterliet
2nd person sing. (u)	laat achter	liet achter	achterlaat	achterliet
2nd person sing. (gij)	laat achter	liet achter	achterlaat	achterliet
3rd person singular	laat achter	liet achter	achterlaat	achterliet
plural	laten achter	lieten achter	achterlaten	achterlieten
subjunctive sing.1	late achter	liete achter	achterlate	achterliete
subjunctive plur.1	laten achter	lieten achter	achterlaten	achterlieten
imperative sing.	laat achter
imperative plur.1	laat achter
participles	achterlatend	achtergelaten
1) Archaic.

Derived terms

• achterlating

Related terms

• verlaten

Anagrams

• laten achter