onredelijk

Dutch

Etymology

From on- +‎ redelijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.ˈreːdələk/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧re‧de‧lijk
• Rhymes: -eːdələk

Adjective

onredelijk (comparative onredelijker, superlative onredelijkst)

1. unreasonable, groundless
2. unfair, unjust

Declension

Declension of onredelijk
uninflected	onredelijk
inflected	onredelijke
comparative	onredelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		onredelijk	onredelijker	het onredelijkst het onredelijkste
indefinite	m./f. sing.	onredelijke	onredelijkere	onredelijkste
	n. sing.	onredelijk	onredelijker	onredelijkste
	plural	onredelijke	onredelijkere	onredelijkste
definite		onredelijke	onredelijkere	onredelijkste
partitive		onredelijks	onredelijkers	—

Derived terms

• onredelijkerwijs
• onredelijkheid

Adverb

onredelijk

1. unreasonably
2. unfairly