İçeriğe atla

Alman Hava Kuvvetleri

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Alman hava kuvvetleri sayfasından yönlendirildi)
Alman Hava Kuvvetleri
Luftwaffe
Alman Hava Kuvvetleri amblemi
Etkin1956-günümüz
Ülke Almanya
BağlılıkBundeswehr
SınıfıHava savunma kuvvetleri
Büyüklük
  • 27.620 (Nisan 2020)[1]
  • 465 uçak[2]
RenkleriMavi, Gri ve Beyaz
Yıl dönümleri9 Ocak 1956
SavaşlarıSoğuk Savaş
Kasıtlı Kuvvet Operasyonu
Kosova Savaşı
Afganistan Savaşı
Suriye İç Savaşı
Websiteluftwaffe.de
Komutanlar
MüfettişKorgeneral Karl Müllner
Müfettiş YardımcısıKorgeneral Dieter Naskrent
Kurmay BaşkanıTümgeneral Günter-Erhard Giesa
Ünlü
komutanları
Nişanlar
Madalyon
Kanat sembolü
Uçuş rozeti
Nişan
Hava Araçları
SaldırıTornado ECR
Elektronik
savaş
Tornado ECR
AvcıEurofighter Typhoon
HelikopterCougar, H145M, CH-53
EğitimGrob G-120, T-6 Texan II, T-38 Talon
NakliyeGlobal Express 5000, A310, A400M, A319, A340, C-160

Alman Hava Kuvvetleri (AlmancaLuftwaffe), Alman Silahlı Kuvvetleri'nin hava kuvvetleridir. 28.312 kişilik bir güce sahip olarak (16 Aralık 2016),[1] Birleşik Krallık, Fransa ve İtalya Hava Kuvvetleri'nden sonra Avrupa Birliği içindeki dördüncü en büyük hava kuvvetidir. 1989-1990 yıllarında Soğuk Savaş'ın bitiminden bu yana bütçesi önemli ölçüde azalmış olsa da, hâlâ dünyanın en iyi donanımlı hava kuvvetleri arasında yer almaktadır.

Alman Hava Kuvvetleri (Bundeswehr'in bir parçası olarak) 1956'da Soğuk Savaş döneminde Batı Almanya'nın silahlı kuvvetlerinin hava savaşı şubesi olarak kuruldu. Batı ve Doğu Almanya'nın 1990'da yeniden birleşmesinden sonra, 1956'da Ulusal Halk Ordusu'nun bir parçası olarak kurulan eski Alman Demokratik Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri'nin bir bölümünü kendi bünyesine aldı. Bundeswehr'in mevcut Luftwaffe'si ile 1935 yılında kurulan ve II. Dünya Savaşı'ndan sonra 1945-46'da tamamen dağılan Wehrmacht'a bağlı Luftwaffe arasında örgütsel bir süreklilik yoktur. Hem tarihi hem de bugünkü Alman Hava Kuvvetleri için kullanılan Luftwaffe terimi, herhangi bir hava kuvvetinin Almancadaki tanımlamasıdır.

Alman Hava Kuvvetleri komutanı Korgeneral Karl Müllner'dir. Hava Kuvvetleri, 2'si uçan birime ev sahipliği yapan 11 hava üssü kullanmaktadır. Ayrıca, Hava Kuvvetleri üç sivil havalimanında kuvveti vardır.[3]

Uçak envanteri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Frizya Bayrağı tatbikatı sırasında bir Eurofighter Typhoon
2016 ILA Berlin'de uçan bir CH-53G
İlk uçuşunda bir Luftwaffe A400M
Uçak Menşei Türü Varyant Adet Notlar
Savaş uçağı
Eurofighter Typhoon Avrupa Çok rollü 141[4] 38 sipariş (tranche 4)[5]
Panavia Tornado Avrupa Çok rollü IDS 75[6]
Lockheed Martin F-35 ABD Çok rollü F-35A 0[7] 35 sipariş[7]
Elektronik harp
Panavia Tornado Avrupa SEAD ECR 30[6]
Tanker
Lockheed Martin C-130J ABD Havada yakıt ikmali KC-130J-30 0[8] 3 sipariş[8]
Nakliye
Airbus A319 Avrupa VIP nakliye / Hava özgürlüğü A319CJ 2[9] / 1[10]
Airbus A321 Avrupa VIP nakliye A321-200 1[9]
Airbus A321neo Avrupa Nakliye (MEDEVAC) A321LR 2[11]
Airbus A340 Avrupa VIP nakliye A340-300 2[9] ACJ350 ile değiştirilecek[12]
Airbus A350 Avrupa VIP nakliye ACJ350 2[12][13] 1 sipariş[12]
Airbus A400M Avrupa Hava ikmal / Havada yakıt ikmali 38[14] 15 sipariş[14]
Bombardier Global 5000 Kanada VIP nakliye 3[9]
Bombardier Global 6000 Kanada VIP nakliye 3[9] 3 SIGINT sipariş[15][16]
Lockheed Martin C-130J ABD Hava ikmal C-130J-30 3[17]
Helikopter
Airbus Helicopters H145 Avrupa Hafif hizmet H145M 15[6] Özel kuvvetler Komutanlığı hizmetinde
Eurocopter AS532 Avrupa VIP nakliye AS532 U2 3[9]
Sikorsky CH-53 ABD Nakliye CH-53G 66[18]
Eğitim uçağı
Grob G 120 Almanya Temel eğitim G 120A / TP 6[19] / 5[19]
Northrop T-38 ABD Jet eğitim uçağı T-38C [20]
İnsansız hava aracı
IAI Eitan İsrail Gözetleme ve muharebe Heron TP 0[21] 5 sipariş[21]
IAI Heron İsrail Gözetleme Heron 1 6[21] Heron TP ile değiştirilecek[21]

NOT: Almanya, kendi havada yakıt ihtiyaçlarını karşılamak için MRTT programına katılmakta ve NHV firması ile H145 rotorcraft eğitimi vermek üzere işbirliği yapmaktadır.[22][23]

Tarih boyu madalyonlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Alman İmparatorluğu Dönemi

Nazi Almanyası Dönemi

Doğu ve Batı Almanya Dönemi

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b "Aktuelle Personalzahlen der Bundeswehr [Current personnel numbers of the Federal Defence]". 16 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020. 
  2. ^ "World Air Forces 2016". Flightglobal: 19. 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2016. 
  3. ^ The Military Balance 2012, s. 118
  4. ^ "Orders, Deliveries, In Operation Military aircraft by Country - Worldwide" (PDF). Airbus. 30 Kasım 2021. 2 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 10 Ocak 2022. 
  5. ^ "Airbus signs contract for 38 Eurofighters with Germany". Airbus (İngilizce). 11 Kasım 2020. 1 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2022. 
  6. ^ a b c "WORLD AIR FORCES 2022". Flight Global (İngilizce). 1 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2022. 
  7. ^ a b "Sondervermögen: Bundeswehr kann 35 F-35A für rund 8,3 Milliarden Euro kaufen". Bundesministerium der Verteidigung (İngilizce). 14 Aralık 2022. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  8. ^ a b "Two German Air Force first flights". scramble.nl. 10 Kasım 2021. 29 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2021. 
  9. ^ a b c d e f "Die Flugbereitschaft des Bundesministeriums der Verteidigung". Bundeswehr (Almanca). 30 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2022. 
  10. ^ "Open Skies". BMVg (Almanca). 28 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2022. 
  11. ^ "Das BAAINBw übernimmt zweiten Airbus A321LR für die Bundeswehr". Bundesamt für Ausrüstung, Informationstechnik und Nutzung der Bundeswehr (Almanca). 12 Ağustos 2022. 26 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2022. 
  12. ^ a b c Pallini, Thomas (23 Ağustos 2020). "Germany just took delivery of its new VIP plane that will fly the country's top government officials – take a look". Business Insider. 25 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2022. 
  13. ^ "Germany Takes Delivery Of Its 1st Fully Equipped Government Airbus A350". simpleflying.com. 16 Kasım 2022. 17 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2022. 
  14. ^ a b "15. Bericht des Bundesministeriums der Verteidigung zu Rüstungsangelegenheiten Teil 1" (PDF). BMVg. 1 Haziran 2022. 21 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 2 Temmuz 2022. 
  15. ^ "Germany to regain SIGINT capability with new Pegasus fleet". Flight Global (İngilizce). 30 Haziran 2021. 28 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2022. 
  16. ^ "German Air Force SIGINT capacity". www.scramble.nl (İngilizce). 27 Kasım 2022. 28 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2022. 
  17. ^ "Germany's third C-130J delivered". scramble.nl. 25 Ağustos 2022. 28 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2022. 
  18. ^ "Rheinmetall now providing support and maintenance for German Air Force CH-53G transport helicopters at all bases" (Basın açıklaması). Rheinmetall. 22 Mart 2022. 26 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2022. 
  19. ^ a b "FLEET CUSTOMERS". Grob Aircraft (İngilizce). 22 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2022. 
  20. ^ "Die Northrop T-38C Talon". Bundeswehr. 10 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2022. 
  21. ^ a b c d "Neue Planungen zu bewaffneten und bewaffnungsfähigen Drohnen" (PDF). Deutscher Bundestag (Almanca). 6 Mart 2018. 5 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 26 Haziran 2022. 
  22. ^ "NHV awarded H145 service contract by German Air Force". NHV (İngilizce). 10 Aralık 2020. 29 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2022. 
  23. ^ "Sieben Tankflugzeuge Airbus A330 MRTT für die NATO". Bundeswehr Journal. 25 Eylül 2017. 7 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2018.