koźlarz

koźlarz (język polski)

koźlarze (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkɔʑlaʃ], AS: [koźlaš], zjawiska fonetyczne: wygł.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) mikol. grzyb z rodzaju Leccinum Gray z charakterystycznymi kosmkami na trzonie; zob. też koźlarz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koźlarz	koźlarze
dopełniacz	koźlarza	koźlarzy
celownik	koźlarzowi	koźlarzom
biernik	koźlarza	koźlarze
narzędnik	koźlarzem	koźlarzami
miejscownik	koźlarzu	koźlarzach
wołacz	koźlarzu	koźlarze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) grzybnia / owocnik / trzon / kapelusz / zarodniki koźlarza

synonimy:

(1.1) kozak, koźlarek, koźlak

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koźlak m

zdrobn. koźlarek m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) падбярозавік m, абабка ż, абабак m
• czeski: (1.1) kozák m
• kaszubski: (1.1) brzezan m
• rosyjski: (1.1) подберёзовик m, берёзовик m, обабок m
• słowacki: (1.1) kozák m
• ukraiński: (1.1) козарик m, підберезник m, підберезовик m
• wilamowski: (1.1) bjyḱḱjapyłc m, kiöezok m

źródła: