wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) powrót lub osiągnięcie stanu dzikości
(1.2) utracenie cech świadczących o byciu cywilizowanym
(1.3) utracenie umiejętności i chęci nawiązywania kontaktu
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Bywają ogródki zupełnie zaniedbane, objęte zdziczeniem, lecz mające duży, swoisty powab[1].
(1.2) Słyszymy o okropnych upadkach i zdziczeniach, o zbrodniach i występkach, ale jakże często źródło złego wynikło ze smutnej sierocej doli?[2]
składnia:
(1.1) zdziczenie + D.
(1.2) zdziczenie + D.
kolokacje:
(1.2) absolutne / moralne / prawdziwe zdziczenie • zdziczenie obyczajów / wojenneobjawy zdziczenia
synonimy:
(1.2) barbaryzacja, brutalizacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzicz ż, dziczenie n, dziczyzna ż, dzik mzw, dziki mos, dzikość ż, dzikus mos, dzikuska ż
czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.
przym. zdziczały, dziczy, dziki
przysł. dziko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dziczeć + -enie[3]
uwagi:
zwykle w lp
tłumaczenia:
źródła:
  1. Feliks Brodowski, Dziecię Symchy, 1905.
  2. Adolf Suligowski, Przy założeniu kamienia węgielnego..., 1905.
  3.   Hasło „zdziczenie” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.