Blade Runner 2049

Blade Runner 2049 – film noir fantastycznonaukowy z 2017 roku w reżyserii Denisa Villeneuve’a, stanowi kontynuację Łowcy androidów z 1982 roku. Autorami scenariusza są Hampton Fancher i Michael Green.

Uwaga: W dalszej części znajdują się cytaty ze szczegółami fabuły lub z zakończenia utworu.

Wypowiedzi postaci

Ból przypomina panu, że szczęście było prawdziwe. Proponuję więc szczęście. Bez obawy.
- Pain reminds you the joy you felt was real. More joy, then! Do not be afraid. (ang.)
- Postać: Niander Wallace
- Opis: do Ricka Deckarda.

Czasem kiedy kogoś kochasz, lepiej być obcym.
- Sometimes to love someone, you got to be a stranger. (ang.)
- Postać: Rick Deckard

Myślałeś, że to ty jesteś tym jedynym?
- Postać: Freysa, przywódczyni replikantów
- Opis: do policjanta K.

Najlepsze wspomnienia należą do niej.
- All the best memories are hers. (ang.)
- Postać: K

Nasze światy dzieli mur. Powiedz którejś stronie, że muru nie ma… Wywołałeś wojnę.
- Postać: porucznik Joshi
- Opis: do policjanta K.

Zawsze wiedziałam, że jesteś wyjątkowy.
- Postać: Joi, cyfrowa projekcja kobiety obdarzona sztuczną inteligencją
- Opis: do policjanta K., replikanta, który wierzy, że się urodził.

Nowe modele, cieszycie się z ochłapów, bo nie widzieliście cudu.
- You newer models are happy scraping the shit… because you’ve never seen a miracle. (ang.)
- Postać: Sapper Morton

K: Czy ten pies jest prawdziwy?

Rick Deckard: Zapytaj go.

Joi: Dane czynią człowieka. A, C, T i G. Twój alfabet. Cztery elementy. Ja mam tylko dwa: 1 i 0.

K: Dwa razy mniej, za to dwa razy więcej klasy.

Rick Deckard: Robiłem tą samą robotę, co ty i byłem w tym dobry.

K: Wtedy było prościej.

Rick Deckard: Po co komplikujesz?

K: Dlaczego nie odpowiadasz na pytanie?

Rick Deckard: Jakie?

K: Od kiedy lejesz wodę? Jak jej na imię?!

Rick Deckard: Rachel. Miała na imię Rachel.

Mam mocne przekonanie, że równie obłędnego wizualnie filmu od bardzo dawna nie widziałem. (…) „Blade Runner” jest poniekąd malarstwem o filozoficznym wydźwięku.
- Autor: Krzysztof Varga, „Blade Runner 2049”. Łowca emocji, czyli być androidem, „Duży Format”, wyborcza.pl, 16 października 2017.

Tak, dzisiaj nawet przemoc, a może szczególnie przemoc i perwersyjne fiksacje są dziecinne i sentymentalne, a zza barokowego kostiumu brutalności nie wyłania się głębsza myśl o człowieczeństwie: im więcej dekapitacji, tym w istocie wszystko to dosłownie bez głowy robione. Na tym tle „Blade Runner 2049” jawi się jako skończone arcydzieło, a do tego optymistyczna antyutopia – za 30 lat nie dość, że ludzkość wciąż będzie istniała, to jeszcze nie wszyscy jej przedstawiciele będą dokumentnie skretyniali.
- Autor: Krzysztof Varga, „Blade Runner 2049”. Łowca emocji, czyli być androidem, „Duży Format”, wyborcza.pl, 16 października 2017.

W ciągu dwudziestu lat, jakie w świecie filmu dzielą pierwszego i drugiego Blade Runnera w Stanach doszło do wybuchu jądrowego, który zniszczył niemal wszystkie istniejące elektroniczne zapisy. Kryzys ekologiczny jeszcze bardziej się pogłębił. Na tej pustyni dobrze ma się jedynie władza korporacyjnego kapitału i sprzężonego z nią policyjnego aparatu. Kto może ucieka do ziemskich kolonii położonych w innych układach planetarnych. Patrząc na ten ekranowy świat nie sposób nie poczuć dojmującego przygnębienia. Ekranowa dystopia to przecież nasz świat tylko trochę bardziej. (…) Ale w świecie Blade Runnera od tego koszmaru można przynajmniej uciec w gwiazdy. My dobrze wiemy, że w 2049 roku nigdzie nie polecimy. Podróże międzygwiezdne – jeśli w ogóle okażą się kiedyś możliwe – pozostają kwestią bardzo odległej przyszłości.
- Autor: Jakub Majmurek, Nic się tak nie starzeje jak filmowa futurologia, krytykapolityczna.pl, 10 października 2017.