Sałata siewna
Sałata siewna (Lactuca sativa L.) – gatunek rośliny jednorocznej z rodziny astrowatych. Występuje wyłącznie w uprawie. Wyhodowana została z sałaty kompasowej (L. serriola)[4][5], jako roślina pozbawiona goryczy i kolców oraz o rozbudowanej blaszce liściowej. Była znanym i popularnym warzywem już w Starożytnej Grecji i Rzymie[5]. W Polsce uprawiana i dziczejąca (efemerofit).
Lactuca sativa var. capitata 'Królowa Majowych' | |
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
sałata siewna |
Nazwa systematyczna | |
Lactuca sativa L. Sp. pl. 2:795. 1753[3] |
Morfologia
edytuj- Łodyga
- Krótka (wyjątkiem jest sałata łodygowa). Wydłuża się ona podczas wytwarzania pędu kwiatostanowego, który osiąga wysokość 80-150 cm.
- Liście
- Różnorakiego kształtu, barwy i wielkości, w zależności od odmiany.
- Kwiaty
- Obupłciowe, drobne, jasnożółte, języczkowate, zebrane w koszyczki tworzące podbaldach. Pozbawione są one kielicha, zamiast niego są włoski tworzące puch kielichowy. Kwiaty są samopylne.
- Owoce
- Niełupki, opatrzone w szerszej części puchem kielichowym, który stanowi aparat lotny.
- Korzeń
- Palowy, wrzecionowaty, posiada liczne korzenie boczne.
Zróżnicowanie
edytujW obrębie gatunku stosuje się podział na kilka typów[6] lub klas odmian uprawnych[7]. W niektórych ujęciach klasy/typy te uznawane są też za odmiany botaniczne[8], ale we współczesnych bazach taksonomicznych raczej synonimizowane są one z gatunkiem (nie są wyróżniane)[9][3]:
- sałata głowiasta (Lactuca sativa L. var. capitata), występująca w dwóch formach (w klasyfikacji Thompsona tworzą one odrębne klasy[7]):
- sałata masłowa – o miękkich, delikatnych liściach
- sałata krucha („lodowa”[10]) – o liściach twardych, sztywnych i pofałdowanych
- sałata rzymska, sałata długolistna (Lactuca sativa L. var. longifolia Lam.)
- sałata dębolistna (Lactuca sativa L. var. crispa L.) – czerwona i zielona
- sałata łodygowa, s. szparagowa, głąbiki krakowskie[11] (Lactuca sativa L. var. augustana Irisch)
W obrębie każdej klasy/typu istnieją liczne odmiany uprawne (kultywary) różniące się strukturą liści, kolorem i smakiem[7][6].
Zastosowanie
edytuj- Roślina uprawna: uprawiana jest jako warzywo liściaste. Znana była już w starożytnym Egipcie. Z okresu Starego Państwa pochodzą rysunki przedstawiające stoły z główkami sałaty oraz jej uprawę[4].
- Sztuka kulinarna: używana przed kwitnieniem jako składnik sałatek oraz do dekoracji potraw.
- Badacze roślin biblijnych uważają, że była jednym z gorzkich ziół, które Żydzi dodawali do mięsa w okresie Paschy. Dziko rosnące sałaty, a także sałata uprawiana w starożytności miały gorzki smak[4].
Wartości odżywcze
edytujSałata siewna zawiera 1,153 mg β-karotenu w 100 g[12]. Zawiera ponadto:
|
|
Uprawa
edytujRoślina łatwa w uprawie. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Stanowisko może być słoneczne lub półcieniste. Uprawia się z nasion, które wysiewa się od wczesnej wiosny do późnego lata. W czasie upałów wskazane jest zacienianie.
Przypisy
edytuj- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
- ↑ a b The Plant List. [dostęp 2014-11-20].
- ↑ a b c Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
- ↑ a b Maarten J.M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World. Richmond UK, Chicago USA: Kew Publishing, Royal Botanic Gardens, The University of Chicago Press, 2017, s. 609. ISBN 978-1-842466346.
- ↑ a b J. Wolińska (red.): Warzywnictwo dla Zasadniczych Szkół Ogrodniczych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1979, s. 228. ISBN 83-09-00170-3.
- ↑ a b c R.W. Doruchowski: Warzywa liściowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1966, s. 14.
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
- ↑ Lactuca sativa L.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-07-22].
- ↑ Anna Wize. Kruche hektary. „Hasło Ogrodnicze”. 09/2004. Plantpress Sp. z o.o..
- ↑ Encyklopedia Powszechna PWN. T. 2. G-M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.
- ↑ a b c Hanna Kunachowicz; Beata Przygoda; Irena Nadolna; Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 511. ISBN 978-83-200-5311-1.
- ↑ Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).
- BioLib: 41651
- EoL: 468144
- EUNIS: 156510
- Flora of China: 200024117
- Flora of North America: 200024117
- GBIF: 7403263
- identyfikator iNaturalist: 122976
- IPNI: 228239-1
- ITIS: 36607
- NCBI: 4236
- Plant Finder: 263870
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): gcc-89778
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:228239-1
- Tela Botanica: 37354
- identyfikator Tropicos: 2710604
- USDA PLANTS: LASA3
- CoL: 3RTC5