Patrick Manning
Patrick Augustus Mervyn Manning (ur. 17 sierpnia 1946 w San Fernando, zm. 2 lipca 2016 tamże[1]) – trynidadzko-tobagijski polityk, premier Trynidadu i Tobago w latach 1991-1995 oraz od 24 grudnia 2001 do 26 maja 2010. Przewodniczący Ludowego Ruchu Narodowego (People's National Movement, PNM) od 1987 do 2010. Lider opozycji w latach 1986-1990 oraz 1995-2001.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Premier Trynidadu i Tobago | |
| Okres |
od 24 grudnia 2001 |
| Przynależność polityczna |
Ludowy Ruch Narodowy (PNM) |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Premier Trynidadu i Tobago | |
| Okres |
od 17 grudnia 1991 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
edytujEdukacja
edytujPatrick Mannig urodził się w 1946. W latach 1958–1965 kształcił się w Presentation College w San Fernando. W 1969 ukończył studia licencjackie z dziedziny geologii na Uniwersytecie Indii Zachodnich w Mona, na Jamajce. Po ukończeniu studiów powrócił do kraju i rozpoczął pracę jako geolog w amerykańskiej firmie naftowej Texaco (1969-1971)[2][3].
Początek kariery politycznej
edytujW 1971, w wieku 24 lat, zaangażował się w działalność polityczną – wziął udział w wyborach parlamentarnych z ramienia PNM, uzyskując mandat z okręgu San Fernando East. W każdych kolejnych wyborach uzyskiwał reelekcję w Izbie Reprezentantów, zostając z czasem deputowanym najdłużej sprawującym mandat[2][3].
W latach 1971–1978 zajmował stanowiska sekretarza stanu w kilku ministerstwach. W latach 1978–1981 był ministrem w Ministerstwie Finansów. W 1981 został ministrem informacji oraz ministrem przemysłu i handlu. W latach 1981–1986 pełnił funkcję ministra energii i zasobów naturalnych[2][3].
W wyborach parlamentarnych w 1986 rządzący Ludowy Ruch Narodowy (PNM) poniósł dotkliwą porażkę, zdobywając tylko trzy miejsca w parlamencie. Jedno z nich uzyskał Manning, stając się liderem opozycji, a od 1987 przewodniczącym partii[2][3].
Premier
edytujJako lider PNM doprowadził do sukcesu wyborczego partii w 1991, obejmując stanowisko szefa rządu (1991-1995). Premier rozpisał nowe wybory w 1995, rok przed konstytucyjnym terminem, jednak nie zdobył większości w parlamencie i musiał oddać władzę. Od 1995 do 2001 pozostawał liderem opozycji. W wyborach parlamentarnych w 2000 Ludowy Ruch Narodowy (PNM) zdobył 16 mandatów, zajmując drugie miejsce za Zjednoczonym Kongresem Narodowym (UPC) Basdeo Pandaya (19 mandatów) i pozostał w opozycji[2][3].
W 2001 premier Panday rozpisał kolejne wybory parlamentarne z powodu rozłamu w swojej partii. Wybory z 2001 zakończyły się remisem dwóch głównych partii (zdobyły po 18 miejsc w parlamencie). W takiej sytuacji 24 grudnia 2001 prezydent Arthur N.R. Robinson mianował Patricka Manninga nowym szefem rządu. Jednakże krajowi politycy nie mogli osiągnąć porozumienia w sprawie wyboru przewodniczącego Izby Reprezentantów oraz zatwierdzenia przez parlament rządowego projektu budżetu. Z tego powodu premier Manning postanowił zorganizować ponowne wybory[2][3].
Wcześniejsze wybory parlamentarne z 7 października 2002 wygrał Ludowy Ruch Narodowy, zdobywając 20 mandatów w 36-osobowej Izbie Reprezentantów, co umożliwiło Manningowi utrzymanie stanowiska szefa rządu[2][3]. Rząd Manninga zredukował stawkę podatku dochodowego, wprowadził bezpłatną edukację na poziome wyższym oraz powołał Uniwersytet Trynidadu i Tobago.
W wyborach parlamentarnych 5 listopada 2007 ponowne zwycięstwo odniósł PNM, zdobywając 26 mandatów w 41-osobowym parlamencie[4]. 7 listopada 2007 premier Manning został zaprzysiężony na kolejną kadencję[5].
Na początku kwietnia 2010 premier Manning ogłosił rozwiązanie parlamentu i organizację wcześniejszych wyborów parlamentarnych. Powodem decyzji była wola odnowienia mandatu wobec oskarżeń jego gabinetu ze strony opozycji o korupcję i złe zarządzanie finansami publicznymi[6][7]. W wyborach 24 maja 2010 PNM poniósł porażkę, zdobywając tylko 12 spośród 41 mandatów. Premier przyznał się do porażki wyborczej[8][9][10]. 26 maja 2010 na stanowisku szefa rządu zastąpiła go Kamla Persad-Bissessar[11].
Po przegranej w wyborach Manning 27 maja 2010 zrezygnował ze stanowiska przewodniczącego partii. Nowym liderem PNM oraz liderem opozycji w parlamencie został wybrany Keith Rowley[12].
Przypisy
edytuj- ↑ Former Trinidad Prime Minister Patrick Manning dies. jamaicaobserver.com. [dostęp 2016-07-03]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g BIOGRAPHICAL SUMMARY OF THE PRIME MINISTER OF THE REPUBLIC OF TRINIDAD AND TOBAGO PATRICK MANNING. www.nalis.gov.tt. [dostęp 2010-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-01)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g The PM and His Team – Biography. Office of the Prime Minister of Trinidad and Tobago. [dostęp 2010-05-26]. (ang.).
- ↑ * "Trinidad's ruling party wins poll", BBC News, 6 listopada 2007.
- ↑ "Manning Officializes in Princely Style", TriniView.com, 8 listopada 2008.
- ↑ Trinidad & Tobago Election Date: May 24, 2010. Angus Reid Global Monitor. [dostęp 2010-05-26]. (ang.).
- ↑ Trinidad's ruling party faces tough fight. Miami Herald, 16 maja 2010. [dostęp 2010-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-05)]. (ang.).
- ↑ Trinidad's new prime minister vows to heal rifts. Reuters, 25 maja 2010. [dostęp 2010-05-26]. (ang.).
- ↑ Trinidad Newsday: Kamla Persad-Bissessar 1st Woman Prime Minister. NowPublic, 25 maja 2010. [dostęp 2010-05-26]. (ang.).
- ↑ Trynidad i Tobago: pierwsza kobieta premierem. onet.pl, 25 maja 2010. [dostęp 2010-05-26]. (pol.).
- ↑ Kamla Persad-Bissessar to be sworn in as Trinidad prime minister. Miami Herald, 26 maja 2010. [dostęp 2010-05-26]. (ang.).
- ↑ Patrick Manning resigns from party leadership. caribbean360.com, 27 maja 2010. [dostęp 2010-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-25)]. (ang.).