Państwo satelickie

Państwo satelickie (ang. satellite state) – państwo, które jest powszechnie uznawane na arenie międzynarodowej, jednakże w znacznym stopniu uzależnione od określonego mocarstwa, które uznaje formalnie niepodległość tego państwa.

W państwach satelickich publicznie akcentuje się przyjaźń i sojusz pomiędzy nimi. Mocarstwo pozwala rządowi swojego „satelity” na samodzielność, jednakże w poważniejszych sprawach może (nieoficjalnie) zażądać konsultacji z nim. Wojsko mocarstwa może swobodnie utrzymywać bazy na terenie takiego sojusznika w czasie pokoju. Ewentualna próba zerwania sojuszu grozi interwencją zbrojną mocarstwa.

Przykłady państw satelickich

Państwo satelickie	Zależne od	Czas
Księstwo Warszawskie	Francji	1807–1813
Królestwo Polskie	Rosji	1815–1832
Chanat Chiwy	Rosji	1873–1917
Chanat Buchary	Rosji	1868–1917
Mongolia^[1]	ZSRR	1924–1990
Słowacja	III Rzeszy	1939–1945
Państwo Węgierskie	III Rzeszy	1944
Rumunia	III Rzeszy	1940–1944
Francja Vichy	III Rzeszy	1940–1942
Państwa Układu Warszawskiego^[2]: PRL NRD Czechosłowacja Węgry Bułgaria	ZSRR	1944–1989
Rumunia	ZSRR	1944–1965^[3]
Korea Południowa	USA	1950–1990
Wietnam Południowy	USA	1955–1973
Afganistan	ZSRR	1979–1989
Białoruś	Rosji	XX–XXI wiek

Zobacz też

państwo marionetkowe

Przypisy

↑ Swan SikS.S. Ko Swan SikS.S., Nationality and International Law in Asian Perspective, Martinus Nijhoff Publishers, 16 sierpnia 1990, ISBN 978-0-7923-0876-8 [dostęp 2019-05-07] (ang.).
↑ „Source: NATO website 2nd Footnote at bottom” [online], NATO Archives [dostęp 2017-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16] .
↑ Cioroianu, Pe umerii... s. 216–217, 220–221; Deletant & Ionescu, s. 15–19; Frunză, s. 445–449, 458–461; Tismăneanu, s. 32–34.

[1] Swan SikS.S. Ko Swan SikS.S., Nationality and International Law in Asian Perspective, Martinus Nijhoff Publishers, 16 sierpnia 1990, ISBN 978-0-7923-0876-8 [dostęp 2019-05-07] (ang.).

[2] „Source: NATO website 2nd Footnote at bottom” [online], NATO Archives [dostęp 2017-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16] .

[3] Cioroianu, Pe umerii... s. 216–217, 220–221; Deletant & Ionescu, s. 15–19; Frunză, s. 445–449, 458–461; Tismăneanu, s. 32–34.

[1]

[2]

[3]