Jacques Wildberger

szwajcarski kompozytor

Jacques Wildberger (ur. 3 stycznia 1922 w Bazylei, zm. 23 sierpnia 2006 w Riehen[1]) – szwajcarski kompozytor.

Jacques Wildberger
Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1922
Bazylea

Pochodzenie

szwajcarskie

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 2006
Riehen

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor

Życiorys

edytuj

Ukończył konserwatorium w Bazylei (dyplom 1944[1]), gdzie uczył się gry na fortepianie u Eduarda Ehrsama, Eduarda Hennebergera i Paula Baumgartnera oraz teorii u Gustava Güldensteina[2]. W latach 1948–1952 studiował prywatnie w Asconie u Wladimira Vogla[1][2]. W latach 1951–1953 był uczestnikiem Międzynarodowych Letnich Kursów Nowej Muzyki w Darmstadcie[1]. Od 1946 do 1955 roku pracował jako korepetytor w teatrze miejskim w Bazylei[1]. Od 1959 do 1966 roku wykładał kompozycję, analizę muzyczną i instrumentację w Hochschule für Musik w Karlsruhe[2]. W 1967 roku przebywał w Berlinie jako stypendysta Deutscher Akademischer Austauschdienst[1][2]. Od 1966 do 1987 roku był wykładowcą Musik-Akademie w Bazylei[1].

Twórczość

edytuj

Początkowo pod wpływem studiów u Wladimira Vogla posługiwał się techniką dodekafoniczną; później, po zapoznaniu się z twórczością Pierre’a Bouleza, zwrócił się w kierunku integralnego serializmu[1]. W młodości był działaczem Szwajcarskiej Partii Pracy, lewicowe zaangażowanie polityczne Wildbergera odżyło później w jego twórczości podczas pobytu na stypendium w Berlinie, gdzie zetknął się z ruchem studenckim[1]. W utworach wokalno-instrumentalnych łączył ze sobą teksty różnych autorów, skupiając się na dociekaniach nad rolą sztuki we współczesnym świecie[1]. W ostatnim okresie swojej działalności kompozytorskiej swobodnie łączył nowsze i dawniejsze środki wyrazu, np. w utworze Kammerkonzert zestawiając mikrotony smyczków z dźwiękami syntezatora[1].

Dzieła

edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Tre mutazioni na orkiestrę kameralną (1953)
  • Intensio-Centrum-Remissio (1958)
  • Musik na 22 instrumenty smyczkowe solo (1960)
  • Koncert na obój i orkiestrę (1963)
  • Mouvements (1964)
  • Contratempi na flet i 4 grupy orkiestrowe (1970)
  • Konzertante Szenen na saksofon i orkiestrę (1981)
  • Canto (1982)
  • ...und füllet die Erde machet sie euch untertan (1988–1989)
  • Koncert na orkiestrę (1991–1992)
  • Kammerkonzert na smyczki i syntezator (1995–1996)

Utwory kameralne

  • Kwartet na flet, klarnet, skrzypce i wiolonczelę (1952)
  • Trio na obój, klarnet i fagot (1952)
  • Concentrum na klawesyn (1956)
  • Zeitebenen na 8 wykonawców (1958)
  • Musik na wiolonczelę i fortepian (1959)
  • Rondeau na obój (1962)
  • Kwartet na flet, obój, harfę i fortepian (1967)
  • Recontres na flet i fortepian (1967)
  • Diario na klarnet (1971–1975)
  • Retrospective I na flet (1972)
  • Retrospective II na flet (1972)
  • Prismes na saksofon altowy (1975)
  • Portrait na saksofon altowy (1983)
  • Kanons und Interludien na 4 klarnety (1984)
  • Diaphonie na altówkę (1986)
  • Los pajarillos non cantan na gitarę (1987)
  • Notturno na altówkę i fortepian (1990)
  • Tantôt libre, tantôt recherchée na wiolonczelę (1992–1993)
  • Fantasia sul Re na flet i kontrabas (1998)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Vom Kommen und Gehen des Manschen na sopran, baryton, chór i orkiestrę (1954)
  • Ihr meinst, das Leben sei kurz... na chór i 10 instrumentów (1957)
  • In My End Is My Beginning na sopran, tenora i małą orkiestrę (1964)
  • La Notte na mezzosopran, 5 instrumentów i taśmę (1967)
  • Double Refrain na flet, rożek angielski, gitarę i taśmę (1972)
  • ...die Stimme, die alte schwächer werdende Stimme na sopran, wiolonczelę, orkiestrę i taśmę (1973–1974)
  • Tod und Verklärung na baryton i orkiestrę kameralną (1977)
  • An die Hoffnung na sopran, recytatora i orkiestrę (1979)
  • Du holde Kunst na recytatora, sopran i orkiestrę (1987–1988)
  • Elegie na sopran i zespół kameralny (1995)
  • Tempus cadendi tempus sperandi na chór, perkusję i keyboard (1999)

Utwory sceniczne

  • Epitaphe pour Evariste Galois na recytatora, sopran, baryton, chór mówiony, taśmę i orkiestrę (1962, wyst. Bazylea 1964)

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 185–186. ISBN 978-83-224-0935-0.
  2. a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3930. ISBN 0-02-865571-0.

Linki zewnętrzne

edytuj