Isaac Hayes
Isaac Lee Hayes Jr.[1] (ur. 20 sierpnia 1942 w Covington, zm. 10 sierpnia 2008 w Memphis) – amerykański kompozytor, aktor, producent, wokalista i muzyk rockowy, związany z takimi gatunkami i stylami jak soul, rytm and blues, urban[2]. Podkładał głos do postaci Szefa w serialu animowanym Miasteczko South Park. W 2002 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[3].
 Podczas „Black Expo” (1973) | |
| Imię i nazwisko |
Isaac Lee Hayes |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 sierpnia 1942 |
| Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 2008 |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
1962–2008 |
| Wydawnictwo | |
| Współpracownicy | |
| David Porter | |
| Instrument | |
| fortepian, keyboard, śpiew, saksofon | |
| Zespoły | |
| Bar-Kays | |
| Strona internetowa | |
Życiorys
edytujWczesne lata
edytujUrodził się w Covington w stanie Tennessee jako drugie dziecko Euli (z domu Wade) i Isaaca Hayesa, Sr[4]. Po tym, jak jego matka zmarła młodo, a jego ojciec porzucił rodzinę, został wychowany przez swoich dziadków ze strony matki. Dorastał pracując w gospodarstwach rolnych w hrabstwie Shelby w stanie Tennessee oraz w hrabstwie Tipton. W wieku pięciu lat Hayes zaczął śpiewać w swoim lokalnym kościele; nauczył się gry na fortepianie, organach Hammonda, flecie i saksofonie.
Hayes porzucił liceum w Memphis, ale jego byli nauczyciele zachęcili go do powrotu do Manassas High School, którą ukończył w wieku 21 lat. Po ukończeniu szkoły średniej, otrzymał kilka stypendiów muzycznych z uczelni wyższych. Odrzucił wszystkie, aby zapewnić swojej najbliższej rodzinie, pracując w Memphis w zakładzie mięsnym w ciągu dnia i grając w pobliskim północnym Missisipi co wieczór w klubach nocnych. Jego pierwsze zawodowe występy miały miejsce pod koniec lat 50. w Curry’s Club w południowej części Memphis[5].
Kariera
edytujUważany jest za jednego z prekursorów rapu. Hayes w czasie swej długoletniej kariery wywarł olbrzymi wpływ na pokolenia afroamerykańskich muzyków. Stał się na równi symbolem wybujałego seksu, jak i dumy z przynależności do murzyńskiej grupy etnicznej w Ameryce Północnej. Hayes nagrywał popularne piosenki, muzykę filmową oraz bardziej znaczące dzieła, których przykładem jest monumentalna 15-minutowa pieśń „Joy”.
Największym przebojem Hayesa jest temat muzyczny do filmu Shaft (1971). Za ten utwór otrzymał on w 1972 roku Oscara w kategorii najlepsza piosenka oryginalna do filmu[6].
Miasteczko South Park
edytujOd pierwszego odcinka Hayes podkładał głos postaci Szefa w serialu Miasteczko South Park, jednak zrezygnował w 2006. Powodem podanym w oficjalnym oświadczeniu było wyśmiewanie przez twórców przekonań religijnych innych osób, z kolei według autorów serialu chodziło o odcinek naśmiewający się ze scjentologów, do których należał Hayes, a który wcześniej nie miał problemów z odcinkami wyśmiewającymi chrześcijan, muzułmanów, żydów czy mormonów[7][8]. W 2007 Hayes stwierdził w wywiadzie, że odszedł z serialu, ponieważ nie otrzymywał satysfakcjonującej gaży[9]. W ramach zemsty twórcy w otwierającym dziesiątą serię odcinku Powrót Szefa wykorzystali fragmenty starych nagrań Hayesa, przedstawili jego postać jako pedofila i uśmiercili ją[10].
Dyskografia
edytuj- 1967: Presenting Isaac Hayes (wyd. Enterprise)
- 1968: In the Beginning (wyd. Enterprise Records)
- 1969: Hot Buttered Soul (wyd. Enterprise)
- 1970: ...To Be Continued (wyd. Enterprise)
- 1970: The Isaac Hayes Movement (wyd. Enterprise)
- 1971: Black Moses (wyd. Enterprise)
- 1971: Shaft (wyd. Enterprise)
- 1973: Joy (wyd. Enterprise)
- 1973: Live At The Sahara Tahoe (wyd. Enterprise)
- 1974: Tough Guys (wyd. Enterprise)
- 1974: Truck Turner (wyd. Enterprise)
- 1975: Chocolate Chip (wyd. HBS, ABC Records)
- 1975: Use Me (wyd. Stax)
- 1975: Groove-A-Thon (wyd. HBS, ABC Records)
- 1976: Juicy Fruit (Disco Freak) (wyd. HBS, ABC Records)
- 1977: Isaac Hayes & Dionne Warwick – A Man And A Woman (wyd. ABC Records, HBS)
- 1977: New Horizon (wyd. Polydor)
- 1978: For the Sake of Love (wyd. Polydor)
- 1978: Hotbed (wyd. Stax)
- 1979: Don’t Let Go (wyd. Polydor)
- 1979: Millie Jackson & Isaac Hayes – Royal Rappin’s (wyd. Polydor, Spring Records)
- 1980: And Once Again (wyd. Polydor)
- 1980: Light My Fire (wyd. Stax)
- 1981: Lifetime Thing (wyd. Polydor)
- 1986: U-Turn (wyd. CBS)
- 1988: Love Attack (wyd. Columbia Records / CBS Records)
- 1994: Wonderful (wyd. Stax / Fantasy)
- 1995: Raw & Refined (wyd. Pointblank/Virgin/EMI)
- 1995: Branded (wyd. Point Blank)
Filmografia
edytujFilmy fabularne
edytuj- 1981: Ucieczka z Nowego Jorku jako Duke
- 1989: Wszystkie psy idą do nieba jako Ike (głos)
- 1993: CB4 jako Owner
- 1993: Robin Hood: Faceci w rajtuzach jako Asneeze
- 1994: Dwa miliony dolarów napiwku jako Angel Dupree
- 1998: Blues Brothers 2000 jako The Louisiana Gator Boys
- 1999: Miasteczko South Park jako Szef (głos)
- 2000: Uwikłany jako Zook
- 2000: Shaft jako
- 2001: Dr Dolittle 2 jako opos (głos)
- 2005: Pod prąd jako Arnel
- 2008: Zabójczy cel jako świadek
- 2008: Return to Sleepaway Camp jako Charlie
Seriale TV
edytuj- 1985: Drużyna A jako C.J. Mack
- 1987: Policjanci z Miami jako Holiday
- 1994: Opowieści z krypty jako Samuel
- 1995: Bajer z Bel-Air jako Minister
- 1996: Sliders jako Prime Oracle
- 1997-2006: Miasteczko South Park jako Szef (głos)
- 1999: Kolorowy dom jako mężczyzna
- 2002: Gliniarze bez odznak jako detektyw Marcus
- 2003: Przyjaciółki jako Eugene Childs
- 2004: Cywilizacja jaszczurów jako elegancki mężczyzna
- 2006: Różowe lata siedemdziesiąte w roli samego siebie
- 2006: Gwiezdne wrota jako Tolok
Gry komputerowe
edytuj- 1998: South Park (gra komputerowa) jako Szef (głos)
- 2014: South Park: Kijek Prawdy jako Szef (głos)
Przypisy
edytuj- ↑ Personalidade: Isaac Hayes (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2019-03-03]. (port.).
- ↑ Jason Ankeny: Isaac Hayes Biography. AllMusic. [dostęp 2016-07-02]. (ang.).
- ↑ Isaac Hayes: inducted in 2002. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
- ↑ Isaac Hayes Biography (1942-). Film Reference. [dostęp 2016-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-03)]. (ang.).
- ↑ Ann Powers, Valerie J. Nelson: From the Archives: Singer-songwriter Isaac Hayes Dies at 65. „Los Angeles Times”. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
- ↑ The 44th Academy Awards / 1972. oscars.org. [dostęp 2015-06-22]. (ang.).
- ↑ Isaac Hayes quits ‘South Park’ citing religious intolerance. CBC. [dostęp 2006-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-14)]. (ang.).
- ↑ South Park gets revenge on Chef. BBC News. [dostęp 2006-03-23]. (ang.).
- ↑ Isaac Puts Chef Behind Him. Page Six, 2007-01-24. [dostęp 2016-02-09]. (ang.).
- ↑ Trey Parker, Matt Stone: Powrót Szefa. Comedy Central. [dostęp 2006-03-22]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Isaac Hayes w bazie IMDb (ang.)
- Isaac Hayes w bazie Filmweb
- Isaac Hayes w bazie Discogs.com (ang.)
- Isaac Hayes w bazie Notable Names Database (ang.)