Guangzhou FC
Guangzhou Football Club (chiń. upr. 广州祖秋朱勒布; chiń. trad. 廣州祖秋朱勒布; pinyin Guǎngzhōu Zúqiú Jùlèbù) – wcześniej znany jako Guangzhou Evergrande Taobao Football Club, chiński klub piłkarski z siedzibą w Guangzhou mający siedzibę w mieście Kanton, stolicy prowincji Guangdong.
| |||
| Pełna nazwa |
广州足球俱乐部 | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek |
华南虎 (trb. Huánán hǔ, pol. Tygrysy południowochińskie) | ||
| Barwy |
| ||
| Data założenia |
czerwiec 1954 jako Guangzhou Football Team | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Adres |
Tianhe, 510075 Guangzhou | ||
| Stadion | |||
| Właściciel |
Evergrande Real Estate Group (56,71%) | ||
| Prezes |
Gao Han[1] | ||
| Trener | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Klub został założony w 1954 roku. W 2010 roku Evergrande Real Estate Group zdecydowała się na zakup klubu i wpompowała w zespół znaczne środki. Od razu wywalczyli awans i zdobyli swój pierwszy tytuł mistrzowski w sezonie 2011. Klub jest jedynym chińskim klubem piłkarskim, który dwukrotnie wygrał Ligę Mistrzów AFC, w 2013 i 2015 roku. Klub jest także pierwszym chińskim klubem, który wziął udział w Klubowych Mistrzostwach Świata FIFA, po raz pierwszy występując w 2013 roku. W latach 2011–2019 Guangzhou zdobył osiem tytułów chińskiej Super League.
Według raportu Forbesa z 2016 roku, zespół został wyceniony na 282 mln USD, najwięcej ze wszystkich chińskich drużyn piłkarskich, z odnotowaną stratą operacyjną w wysokości ponad 200 mln USD w 2015 r.
Historia
edytujKlub został założony w czerwcu 1954. Po przejęciu przez Apollo Group, w styczniu 1993, został pierwszą profesjonalną drużyna piłkarską w Chinach.
21 lutego 2010 klub został zdegradowany do China League One, w związku z aferą korupcyjną. W 2006 Guangzhou miało zapłacić swoim rywalom 200,000 CNY by zapewnić sobie wygraną w meczu na własnym stadionie.
Po wykroczeniu uczestników skazanych na karę więzienia za oszustwa klub został wystawiony na sprzedaż. W dniu 28 lutego 2010 r. Evergrande Real Estate Group przejęła klub za opłatą w wysokości 100 milionów jenów. Xu Jiayin, prezes Evergrande Group, powiedział, że będą pompować więcej funduszy na rynek transferowy. W letnim okienku transferowym 2010 klub pozyskał Sun Xianga, pierwszego chińskiego piłkarza, który grał w Lidze Mistrzów UEFA z PSV Eindhoven i kapitana reprezentacji Chin Zheng Zhi.
W dniu 30 czerwca 2010 r. Guangzhou potwierdziło, że podpisało kontrakt z Muriqui na czteroletnią umowę z Atlético Mineiro, za rekordową w kraju opłatę w wysokości 23 milionów jenów. 30 października 2010 r. Guangzhou po raz drugi zostało mistrzem League One i wróciło do Super League po wygranej 3: 1 z Hunan Billows.
Krajowa dominacja i międzynarodowy sukces
edytujW sezonie 2011 Guangzhou Evergrande wzmocniło swój skład, kupując Argentyńczyka Dario Concę i Brazylijczyka Cléo. Chociaż drużyna awansowała do Superligi w pierwszym roku, zdobyła tytuł mistrzowski pod koniec września 2011 r., chociaż do rozegrania pozostały jeszcze cztery mecze. W marcu 2012 roku Guangzhou rozegrał i wygrał swój pierwszy mecz w Lidze Mistrzów AFC, pokonując mistrzów Korei Południowej Jeonbuka Hyundai 5: 1. Ponadto, Paragwajczyk Lucas Barrios opuścił mistrza Niemiec Borussię Dortmund latem 2012 roku, aby dołączyć do Guangzhou Evergrande. Marcello Lippi zastąpił Lee Jang-soo na stanowisku głównego trenera i sprowadził południowokoreańskiego obrońcę Kim Young-gwona oraz chińskiego pomocnika Huang Bowena. Guanghzou odpadło z Ligi Mistrzów AFC 2012, kiedy przegrał w dwumeczu 5: 4 z Al-Ittihad w ćwierćfinale. Jako pierwszy chiński zespół awansował do ćwierćfinału od 2006 roku. W sezonie 2012 Guangzhou wygrało ligę po raz drugi z rzędu, stając się pierwszym chińskim zespołem, który dwukrotnie zdobył tytuł Super League z rzędu, jednocześnie zapewniając sobie jeszcze chiński puchar krajowy.
W sezonie 2013 Guangzhou Evergrande wzmocniło swój skład, podpisując kontrakt z chińskim bramkarzem Zeng Chengiem i Brazylijczykiem Elkesonem. Okazało się to korzystne dla Guangzhou, ponieważ jako pierwszy zespół w Chinach wygrał Super League trzy razy z rzędu. Klub wygrał także Ligę Mistrzów AFC 2013, pokonując FC Seoul w finale na zasadzie bramek na wyjeździe, po remisie 2: 2 w pierwszym meczu w Seulu i 1: 1 w rewanżu w Kantonie, stając się pierwszym Strona chińska wygrywa turniej od 1990 roku. Wygrywając Ligę Mistrzów AFC, Kanton zapewnił sobie miejsce w Klubowych Mistrzostwach Świata FIFA 2013, wchodząc do ćwierćfinału, pokonując mistrzów Afryki Al-Ahly 2: 0. W półfinale przegrali z mistrzem Europy Bayernem Monachium 3:0. W meczu o trzecie miejsce klub przegrał z mistrzem Ameryki Południowej Atlético Mineiro 3: 2 i zajął czwarte miejsce. Guangzhou zdobyło czwarty i piąty z rzędu tytuł Chińskiej Superligi odpowiednio w 2014 i 2015 roku. W dniu 21 listopada 2015 roku klub zdobył swoje drugie mistrzostwo kontynentalne, pokonując Al-Ahli 1: 0 w dwumeczu w finale Ligi Mistrzów AFC 2015. W Klubowych Mistrzostwach Świata FIFA 2015 Kanton wygrał 2: 1 z Club América w ćwierćfinale, po czym przegrał 3: 0 z FC Barceloną w półfinale. Do 2020 roku Guangzhou Evergrande zdobyło łącznie osiem mistrzostw Super League, w tym siedem kolejnych tytułów w latach 2011–2017.
Kłopoty finansowe i degradacja
edytujPrzed sezonem 2021 nazwa zespołu została zmieniona na Guangzhou FC ze względu na prośbę Chińskiego Związku Piłki Nożnej o „neutralne” nazwy, które pomijałyby odniesienia do inwestorów i firm będących właścicielami klubu. W tym samym roku chiński kryzys finansowy i problemy Grupy Evergrande spowodowały upadek finansowy klubu. Po stracie kilku kluczowych graczy zespół spadł z Superligi w 2022 roku, kończąc dwunastoletni pobyt w najwyższej klasie rozgrywkowej.
Stadion
edytujGuangzhou FC rozgrywa swoje mecze u siebie na stadionie Tianhe, który może pomieścić 54 856 widzów. W kwietniu 2020 roku rozpoczęto prace budowlane nad nowym stadionem piłkarskim Guangzhou Evergrande na 100 000 miejsc. Zakończenie zaplanowano na grudzień 2022 r., aby zdążyć na ceremonię otwarcia Pucharu Azji 2023 AFC. Jednak ze względu na kryzys chińskiego sektora nieruchomości, wywołany przez Grupę Evergrande, projekt został odwołany w połowie 2022 roku.
Piłkarze
edytuj| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 1 | BR | |
| 3 | OB | |
| 4 | OB | |
| 6 | OB | |
| 7 | NA | |
| 8 | PO | |
| 9 | PO | |
| 10 | PO | |
| 11 | NA | |
| 13 | OB | |
| 14 | PO | |
| 15 | PO | |
| 17 | NA | |
| 18 | NA | |
| 19 | BR | |
| 20 | OB | |
| 21 | PO | |
| 22 | NA | |
| 23 | NA |
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 24 | PO | |
| 26 | NA | |
| 27 | OB | |
| 28 | NA | |
| 31 | PO | |
| 32 | BR | |
| 33 | PO | |
| 34 | PO | |
| 35 | OB | |
| 36 | OB | |
| 38 | OB | |
| 39 | PO | |
| 40 | PO | |
| 41 | PO | |
| 42 | BR | |
| 43 | OB | |
| 44 | OB | |
| 45 | PO | |
| 46 | PO |
Sztab Szkoleniowy
edytuj| Rola | Imię i Nazwisko |
|---|---|
| Trener | |
| Dyrektor Techiczny | |
| Asystent Trenera | |
| Asystent Trenera | |
| Asystent Trenera | |
| Trener Bramkarzy |
Historia kadry trenerskiej
edytujAmatorski okres (1954–1993)
edytuj| Trener | Okres |
|---|---|
| 1954–1956 | |
| 1956 | |
| 1956 | |
| 1956–1961 | |
| 1964 | |
| 1966–1976 | |
| 1977 | |
| 1977 | |
| 1978–1982 | |
| 1983–1984 | |
| 1985 | |
| 1986–1988 | |
| 1989 | |
| 1990 | |
| 1991–1993 |
Profesjonalny okres (1994–nadal)
edytuj| Trener | Okres | Sukces |
|---|---|---|
| 1994 – 7 czerwca 1995 | ||
| 8 czerwca 1995 – 28 grudnia 1995 | ||
| styczeń 1996 – 15 kweicień 1996 | ||
| 16 kwietnia 1996 – grudzień 1996 | ||
| Styczeń 1997 – 13 sierpnia 1997 | ||
| 13 siepień 1997 – 12 czerwca 1998 | ||
| 12 czerwca 1998 – 4 maja 1999 | ||
| 5 maja 1999 – grudzień 1999 | ||
| styczeń 2000 – 19 kwietnia 2000 | ||
| 19 kwietnia 2000 – 23 września 2000 | ||
| 13 listopada 2000 – 11 grudnia 2000 | ||
| 11 grudzień2000 – 25 lipca 2001 | ||
| 25 lipca 2001 – 2 września 2002 | ||
| 2 września 2002 – 19 grudnia 2002 | ||
| 19 grudnia 2002 – 18 lutego 2003 | ||
| 18 lutego 2003 – 31 grudnia 2005 | ||
| 25 listopada 2005 – 25 lutego 2006 | ||
| 25 lutego 2006 – 31 grudnia 2006 | ||
| 4 stycznia 2007 – 30 listopada 2009 | 2007 China League One | |
| 1 grudnia 2009 – 25 marca 2010 | ||
| 25 marca 2010 – 16 maja 2012 | 2010 China League One 2011 Chinese Super League 2012 Chinese FA Super Cup | |
| 17 maja 2012 – 2 listopada 2014 | 2012 Chinese Super League 2012 Chinese FA Cup 2013 Chinese Super League 2013 AFC Champions League 2014 Chinese Super League | |
| 5 listopada 2014 – 4 czerwca 2015 | ||
| 4 czerwca 2015 – 5 listopada 2017 | 2015 Chinese Super League 2015 AFC Champions League 2016 Chinese FA Super Cup 2016 Chinese Super League 2016 Chinese FA Cup 2017 Chinese FA Super Cup 2017 Chinese Super League | |
| 9 listopada 2017 – 28 września 2021 | 2018 Chinese FA Super Cup 2019 Chinese Super League | |
| 7 grudnia 2021 – Styczeń 2022 | ||
| 1 maja 2022 – 13 sierpnia 2022 | ||
| 13 sierpnia 2022 – nadal |
Sukcesy
edytuj- Zwycięzcy (8): 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2019
- Drugie miejsce (4): 1992, 1994, 2018, 2020
- Zwycięzcy (5): 1956, 1958, 1981, 2007, 2010
- Drugie miejsce (2): 1983, 1990
- Trzecie miejsce (2): 2003, 2006
- Zwycięzcy (2): 2012, 2016
- Drugie miejsce (1): 1991, 2013
- Zwycięzcy (4): 2012, 2016, 2017, 2018
- Drugie miejsce (3) 2013, 2014, 2015
- Zwycięzcy (2): 2013, 2015
Czwarte miejsce (2): 2013, 2015
Przypisy
edytuj- ↑ 许家印铁腕改革 恒大足球管理层“闪电换血”. Sina Sports, 2017-11-10. [dostęp 2020-11-16]. (chiń.).
- ↑ Guangzhou FC, [w:] baza Transfermarkt (drużyny-sztab trenerski) [dostęp 2022-01-15].
- ↑ 一线队 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2023-01-22] (chiń.).
- ↑ a b c d 周穗安 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 张京天 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 冼迪雄 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 陈亦明 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ a b 麦超 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 陈熙荣 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 赵达裕 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 吉尔度·罗杰里格斯 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 埃德森·塔瓦雷斯 (代理) [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 刘康 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 吴群立 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 德拉戈·马米奇 (代理) [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 戚务生 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 沈祥福 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 彭伟国 (代理) [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 李章洙 [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 马塞洛·里皮 (Marcello Lippi) [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ 法比奥·卡纳瓦罗 (Fabio Cannavaro) [online], gzfc.evergrande.com [dostęp 2021-02-18] (chiń.).
- ↑ Luiz Felipe Scolari to leave Guangzhou Evergrande but may return to China [online], ESPN.com, 2017 [dostęp 2022-12-05] (ang.).
- ↑ Fabio Cannavaro leaves position as Guangzhou head coach [online], beIN Sports, 2021 [dostęp 2022-12-05] (ang.).
- ↑ Zheng Zhi takes over as acting Guangzhou FC head coach [online], the-afc.com, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-05] (ang.).
- ↑ Guangzhou FC appoints lesser-known head coach [online], english.news.cn, 4 maja 2022 [dostęp 2022-12-05].
- ↑ Michael Church, Former Asian Player of the Year Zheng named Guangzhou coach [online], Reuters, 2022 [dostęp 2022-12-05] (ang.).
Bibliografia
edytuj- Oficjalna strona internetowa klubu. gzevergrandefc.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-16)]. (chiń.).