Ossowski (Leliwa odmienny, Księżyc odmienny)kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Leliwa lub Księżyc.

Herb Ossowski
Herb Ossowski III

Opis herbu

edytuj

Opisy z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:

Ossowski I (Leliwa odmienny): W polu półksiężyc nad którym pół gwiazdy, ponad którą gwiazda. Sama tarcza.

Ossowski III (Księżyc odmienny): W polu półksiężyc z gwiazdą na każdym rogu. Na tarczy korona, z której bezpośrednio labry. Barwy nieznane.

Przemysław Pragert opisuje także herb Ossowski II, przyjęty przez potomka rodu Ossowskich z Kaszub w Niemczech w 1995 roku.

Najwcześniejsze wzmianki

edytuj

Ossowski I znany jest z pieczęci Alberta (Wojciecha) Ossowskiego z 1570 roku. Ossowski III pochodzi z jednej z redakcji herbarza Dachnowskiego z około 1714 roku.

Herbowni

edytuj

Ossowski (Osowski, Ossowsky, Wossow, Wossowe, Wossowski, Wussau, Wussow, Wussowen, Wussowski) także z przydomkiem Suchta (Zuchta).

Rodzina ta, oprócz herbu własnego, używała też Leliwy (pieczęć Jerzego z 1570). Ossowscy składający homagium królowi pruskiemu z niewiadomej przyczyny użyli pieczęci z Brochwiczem. Być może do XVIII wieku odmienili swój herb, bądź należeli do odrębnego rodu (np. gałęzi rodu Suchta), albo użyli tzw. pieczęci przyjacielskiej. Według Niesieckiego natomiast, Ossowscy z Pomorza używali herbu Prus.

Istnieli też na Kaszubach inni Ossowscy, herbu Wussow.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.3. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2009, s. 125-126, 248-249. ISBN 978-83-927383-6-7.
  • Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej. T. 5. Gdańsk: Wydawnictwo BiT Beata Żmuda-Trzebiatowska, 2018, s. 276, 316. ISBN 978-83-950310-3-8.