legatus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /leːˈgaːtus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: lē·gā·tus — morphologica: legat-us

Notatio

← Latine: lēgō

Nomen substantivum

lēgāt|us, -i masc. (fem. lēgāta)

1. Vir qui tradit.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	lēgātus	lēgātī	I
gen.	lēgātī	lēgātōrum	II
dat.	lēgātō	lēgātīs	III
acc.	lēgātum	lēgātōs	IV
abl.	lēgātō	lēgātīs	VI
voc.	lēgāte	lēgātī	V

Translationes

Vir qui tradit

• Anglice: ambassador (en), legate (en)
• Esperantice: legato (eo)

• Germanice: Gesandter (de) m

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
lēgātus	—	perfectum	passiva	participium­	nominativo	lēgō (lēgāre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	lēgātus	lēgāta	lēgātum	nom.	lēgātī	lēgātae	lēgāta
gen.	lēgātī	lēgātae	lēgātī	gen.	lēgātōrum	lēgātārum	lēgātōrum
dat.	lēgātō	lēgātae	lēgātō	dat.	lēgātīs	lēgātīs	lēgātīs
acc.	lēgātum	lēgātam	lēgātum	acc.	lēgātōs	lēgātās	lēgāta
abl.	lēgātō	lēgātā	lēgātō	abl.	lēgātīs	lēgātīs	lēgātīs
voc.	lēgāte	lēgāta	lēgātum	voc.	lēgātī	lēgātae	lēgāta