Sacramento Kings

Sacramento Kings
Información xeral
Conferencia	Oeste
División	Pacífico
Fundación	1923
Historia	Rochester Seagrams (1923–45); Rochester Royals (1945–57); Cincinnati Royals (1957–72); Kansas City-Omaha Kings (1972–75); Kansas City Kings (1975–85)
Cores	Violeta, prata
G League	Stockton Kings
Retirados	11 (1, 2, 4, 6, 11, 12, 14, 16, 21, 27, 44)
Localización
Cidade	Sacramento (California)
Pavillón	Golden 1 Center
Capacidade	17.608 espectadores
Inauguración	8 de novembro de 1988
Persoal
Propietario(s)	Vivek Ranadivé
Director	Monte McNair
Adestrador	Alvin Gentry
Títulos
Campión	1 (1951)
Conferencia	0
División	5 (1949, 1952, 1979, 2002, 2003)
kings.com

Os Sacramento Kings son un equipo de baloncesto profesional con base na cidade californiana de Sacramento. Xogan na División Pacífico da Conferencia Oeste da National Basketball Association (NBA).

Historia

Rochester

A franquía que se convertería nos Sacramento Kings comezou na cidade de Rochester, Nova York, co nome de Rochester Royals da National Basketball League.

Nos primeiros anos de 1920, o equipo era un grupo semiprofesional patrocinado por unha destilería local, Seagram. O equipo era coñecido coma Rochester Seagrams ao redor de dúas décadas. Os patrocinados Seagrams mantivéronse a flote mentres outros equipos profesionais quedaron no camiño durante a Gran Depresión. Baixo a mirada do Hall of Fame Les Harrison, o equipo creceu en talento, participou cada vez en mellores competicións e se converteu nun gran tesouro local co paso dos anos.

Ao remate da segunda guerra mundial, a National Basketball League foi tendo máis éxito tras os anos da guerra, e estaba buscando operacións para a súa melloría, e Rochester era un gran candidato. O equipo cambiou o seu nome a Rochester Pros, e trasladouse ao Edgerton Sports Arena en 1942, con 4500 asentos. Foi invitado para unirse á NBL na tempada 1945-46, e Les Harrison e o seu irmán Jack separaron os seus camiños con Seagram, os cales dubidaron de que o equipo puidera beneficiarse co salto á NBL. Fixeron un concurso para renomear o equipo no periódico máis famoso de Rochester. O gañador foi Richard Paeth, un rapaz de tan só 15 anos, que propuxera como nome os "Royals".

O éxito para os Royals foi case inmediato. Fundado en 1945 polo propietario, adestrador e director xeral Les Harrison (incluído no Hall of Fame) e polo seu irmán e copropietario e director de negocios Jack Harrison, o equipo gañou o campionato da NBL na tempada 1945-1946, no seu primeiro ano na liga. O equipo foi liderado por Bob Davies, Al Cervi, George Glamack, e Otto Graham, futuro membro do Hall of Fame, quen, na súa única tempada no baloncesto profesional, gañou o campionato da liga antes de cambiarse ao fútbol americano e liderar aos Cleveland Browns. Ademais, os Royals dobraron o investimento dos Harrison en tan só unha tempada. Xogando numerosos partidos amigables ademais do calendario da NBL, o equipo estaba no seu cume en 1946.

Na seguinte tempada, os mandatarios da NBL decidiron que a tempada regular decidiría ao campión oficial da NBL, e que a postempada consistiría nun torneo á parte, fora do campionato. Os Royals remataron cunha marca de 31-13 (70.5%), conseguindo o seu segundo campionato da NBL nos seus dous anos na competición, pero perderon as Finais do torneo de postempada contra os Chicago American Gears de George Mikan.

Á tempada seguinte, a NBL deu marcha atrás, e dende ese intre, os playoffs de despois da tempada determinarían ao Campión da NBL. Os Royals rematarían outra vez coa mellor marca da liga, con 44-16, pero perderon contra o novo equipo de George Mikan, os Minneapolis Lakers, por 3-1 nas Finais da NBL.

Os incontables amigables, ademais dos partidos da tempada, fixeron dano ao equipo polo ano 1948, con varias lesións nas Finais da NBL de 1947 e 1948. O equipo engadiu a Bobby Wanzer para substituír a Cervi, ademais doutros movementos no equipo. Ademais, a forte reputación do equipo fíxoo partícipe da fusión entre a NBL e a Basketball Association of America (BAA).

Na tempada 1948-49, os Royals trasladáronse á BAA xunto aos Fort Wayne Pistons, Minneapolis Lakers e Indianapolis Jets. Un ano despois, a BAA fusionouse cos demais equipos da NBL para converterse na National Basketball Association (NBA).

O movemento á BAA fixo que Rochester deixara o seu calendario de amigables, e púxoo na mesma División Oeste na que estaba Minneapolis. Dos dous mellores equipos do baloncesto profesional, tan só un deles podía xogar as Finais da liga. Minneapolis, con Mikan, foi case sempre un pouco mellor nos playoffs que os Royals. Co seu pequeno pavillón e o seu agora limitado calendario, os Royals foron baixando o seu nivel, á vez que Harrison mantivo ao equipo nun nivel alto, que nunca baixou do segundo posto na súa división entre 1945 e 1954. Pasou moito tempo nos anos 1950 buscando un comprador para o equipo, a medida que as débedas aumentaban.

Os Royals gañaron o título da NBA na tempada 1950-51 gañando aos New York Knickerbockers por 4-3. É o único campionato da NBA da historia da franquía ata hoxe. Pero a vitoria non fixo que a franquía aumentara os seus beneficios. O equipo cambiou por completo en 1955, con tan só Wanzer quedando no equipo, e o equipo pasou a xogar no Rochester Memorial, un pavillón máis grande. Agora cun equipo perdedor cheo de rookies, os Royals seguían sen ter beneficios. Ao mesmo tempo, a NBA metíalle presa a Harrison para vender ou recolocar o equipo nunha cidade máis grande. A tempada 1956-57 foi a última dos Royals en Rochester.

A estancia de 12 anos dos Royals en Rochester contou coa presenza de nove futuros membros do Basketball Hall of Fame, un membro do Pro Football Hall of Fame e un membro do Paseo da Fama de Hollywood: Al Cervi, Bob Davies, Alex Hannum, Les Harrison, Red Holzman, Arnie Risen, Maurice Stokes, Jack Twyman, Bobby Wanzer, Otto Graham, e Chuck Connors.

Cincinnati

En abril de 1957, os Royals foron trasladados a Cincinnati, Ohio, polos irmáns Harrison. Este movemento seguiu a un gran recibimento nun partido da tempada regular xogado no Cincinnati Gardens o 1 de febreiro de 1957. O cambio de cidade díxose que foi suxerido por Jack Twyman e Dave Piontek, que foron dous dos moitos xogadores do equipo dos novos Royals nesa rexión. Cincinnati, que tiña unha gran base universitaria de baloncesto, e non tiña franquía da NFL coa cal competir, foi considerada como a mellor opción polos Harrison. O nome dos Royals continuou en Cincinnati, a miúdo coñecida coma "Queen City".

Durante o primeiro draft da NBA do equipo en Cincinnati, o equipo adquiriu a Clyde Lovellette e ao base George King. Construíron un equipo con Maurice Stokes e Twyman para producir un futuro candidato ao título na primeira tempada do equipo en Cincinnati. A lesión de Marshall e a perda da estrela Si Green por ir ao servizo militar levou ao equipo a empatar na segunda praza da División Oeste da NBA durante a segunda parte da tempada 1957-58.

No final da tempada, Maurice Stokes golpeouse na cabeza ao caer tras capturar un rebote. Tras o primeiro partido nos playoffs tres días máis tarde, a lesión na cabeza de Stokes agravouse debido á presión da cabina do avión durante o voo de volta a Cincinnati para o segundo partido. Foi hospitalizado permanentemente, unha traxedia que impactou moito ao equipo. Stokes, un gran talento que podía xogar de pivote, de aleiro ou de base, foi 2º na NBA en rebotes e 3º en asistencias, algo que tan só fixo Wilt Chamberlain nunha tempada enteira. Sen Stokes, o equipo veuse abaixo.

O membro do All-Star Twyman chegou a un gran nivel nas seguintes dúas tempadas en Cincinnati, e o equipo fixo dúas tempadas de 19 vitorias. O equipo da tempada 1958-59 contaba principalmente con cinco rookies, con Lovellette, King e outro xogadores clave deixando o equipo tras a tráxica lesión de Stokes. Os Harrison, baixo presión para vender o equipo, o venderon a un grupo local liderado por Thomas Woods. O feito de que Stokes fora simplemente botado polo equipo e polos novos donos enfureceu a moitos.

Jack Twyman reuniu fondos para o tratamento médico de Stokes, e axudou ao seu compañeiro ata o seu falecemento en abril de 1970. A película Maurie de 1973 contou a súa historia, protagonizada por Bernie Casey e Bo Svenson.

Twyman foi o segundo xogador da NBA na historia en facer 30 partidos por partido nunha tempada enteira da NBA. Twyman e Stokes foron máis tarde incluídos no Hall of Fame.

En 1960, o equipo puido fichar á estrela local Oscar Robertson. Robertson liderou a un equipo no que tamén estaban Twyman, Wayne Embry, Bob Boozer, Bucky Bockhorn, Tom Hawkins e Adrian Smith nas tres seguintes tempadas. Os Royals cambiaron a súa sorte con Robertson e ascenderon a ser candidatos ao título. Unha disputa entre propietarios botou por terra as posibilidades de playoff cando o novo propietario Louis Jacobs contratou un circo para o Cincinnati Gardens na semana das series de playoffs contra os campións Boston Celtics. Os Royals tiveron que usar a casa do equipo da Universidade de Xavier, Schmidt Field House.

A finais de 1963, outra estrela local, Jerry Lucas, chegou ao equipo. Os Royals conseguiron a segunda mellor marca da NBA. De 1963 a 1966, os Royals loitaron contra Boston e os Philadelphia 76ers, pero caeron das súas esperanzas polo título. As estrelas do equipo durante os anos 60 foron Oscar Robertson e Jerry Lucas. Robertson conseguiu éxito individual, promediando un triplo-dobre na tempada 1961-62 e gañando o MVP na 1963-64. Robertson liderou a liga en anotación e en asistencias cada tempada. Lucas foi Rookie do Ano en 1964, liderou a liga en lanzamento, e conseguiu 20 rebotes por partido durante tres tempadas. Os dous foron elixidos no primeiro equipo All-NBA en varias ocasións.

En 1966, o equipo foi vendido aos irmáns Jacobs, Max e Jeremy. Nesa mesma tempada, os Royals comezaron a xogar algúns dos seus partidos coma locais en sitios neutrais coma Cleveland (ata que os Cleveland Cavaliers comezaron a xogar en 1970), Dayton ou Columbus, feito que se produciu no resto da estancia dos Royals en Cincinnati.

O novo adestrador Bob Cousy, un leal Boston Celtic, traspasou a Lucas en 1969. Robertson foi tamén traspasado en 1970, aos Milwaukee Bucks, onde gañou inmediatamente o título da NBA. A franquía abandonou Cincinnati pouco máis tarde, na tempada 1972-73, e o seu destino foi Kansas City, Missouri.

Pavillóns

Edgerton Park Arena (1948-1955)
Rochester War Memorial (1955-1958)
Cincinnati Gardens (1958-1972)
Kansas City Municipal Auditorium (1972-1974)
Omaha Civic Auditorium (1972-1978)
Kemper Arena (1974-1985)
ARCO Arena I (1985-1988)
Sleep Train Arena (1988-presente)

Traxectoria

Campións de Liga	Campións de Conferencia	Campións de División	Clasificados para Playoffs

Tempada	Liga	Conferencia	División	Tempada regular				Resultados Postempada	Resultados
Tempada	Liga	Conferencia	División	Posto	Vitorias	Derrotas	%	Resultados Postempada	Resultados
Rochester Royals (NBL) (Non incluídos nas porcentaxes totais)
1945–46	NBL				24	10	.706	Gañadas Semifinais da NBL Gañadas Finais da NBL	Rochester 3, Fort Wayne 1 Rochester 3, Sheboygan 0
1946–47	NBL				31	13	.705	Gañado Campionato da NBL/Pennant Gañada primeira rolda Gañadas Semifinais do torneo Perdidas Finais do torneo	Rochester 3, Syracuse 1 Rochester 2, Fort Wayne 1 Chicago 3, Rochester 2
1947–48	NBL				44	16	.733	Gañada primeira rolda Gañadas Semifinais da NBL Perdidas Finais da NBL	Rochester 3, Fort Wayne 1 Rochester 2, Anderson 1 Minneapolis 3, Rochester 1
Rochester Royals (BAA) ((Incluídos nas porcentaxes totais))
1948–49	BAA		Oeste	1º	45	15	.750	Gañadas Semifinais de División Perdidas Finais de División	Rochester 2, St. Louis 0 Minneapolis 2, Rochester 0
Rochester Royals (NBA)
1949–50	NBA		Central	1º	51	17	.750	Perdido desempate da División Perdidas Semifinais de División	Minneapolis 78, Rochester 76 Fort Wayne 2, Rochester 0
1950–51	NBA		Oeste	2º	41	27	.603	Gañadas Semifinais de División Gañadas Finais de División Gañadas Finais da NBA	Rochester 2, Fort Wayne 1 Rochester 3, Minneapolis 1 Rochester 4, New York 3
1951–52	NBA		Oeste	1º	41	25	.621	Gañadas Semifinais de División Perdidas Finais de División	Rochester 2, Fort Wayne 0 Minneapolis 3, Rochester 1
1952–53	NBA		Oeste	2º	44	26	.629	Perdidas Semifinais de División	Fort Wayne 2, Rochester 1
1953–54	NBA		Oeste	2º	44	28	.611	Avanzou en desempate de 3 equipos Perdidas Finais de División	2–1 Minneapolis 2, Rochester 1
1954–55	NBA		Oeste	3º	29	43	.403	Perdidas Semifinais de División	Minneapolis 2, Rochester 1
1955–56	NBA		Oeste	4º	31	41	.431
1956–57	NBA		Oeste	4º	31	41	.431
Cincinnati Royals
1957–58	NBA		Oeste	2º	33	39	.458	Perdidas Semifinais de División	Detroit 2, Cincinnati 0
1958–59	NBA		Oeste	4º	19	53	.264
1959–60	NBA		Oeste	4º	19	56	.253
1960–61	NBA		Oeste	4º	33	46	.418
1961–62	NBA		Oeste	2º	43	37	.538	Perdidas Semifinais de División	Detroit 3, Cincinnati 1
1962–63	NBA		Leste	3º	42	38	.525	Gañadas Semifinais de División Perdidas Finais de División	Cincinnati 3, Syracuse 2 Boston 4, Cincinnati 3
1963–64	NBA		Leste	2º	55	25	.688	Gañadas Semifinais de División Perdidas Finais de División	Cincinnati 3, Philadelphia 2 Boston 4, Cincinnati 1
1964–65	NBA		Leste	2º	48	32	.600	Perdidas Semifinais de División	Philadelphia 3, Cincinnati 1
1965–66	NBA		Leste	3º	45	35	.563	Perdidas Semifinais de División	Boston 3, Cincinnati 2
1966–67	NBA		Leste	3º	39	42	.481	Perdidas Semifinais de División	Philadelphia 3, Cincinnati 1
1967–68	NBA		Leste	5º	39	43	.476
1968–69	NBA		Leste	5º	41	41	.500
1969–70	NBA		Leste	5º	36	46	.439
1970–71	NBA	Leste	Central	3º	33	49	.402
1971–72	NBA	Leste	Central	3º	30	52	.366
Kansas City-Omaha Kings
1972–73	NBA	Oeste	Medio-Oeste	4º	36	46	.439
1973–74	NBA	Oeste	Medio-Oeste	4º	33	49	.402
1974–75	NBA	Oeste	Medio-Oeste	2º	44	38	.537	Perdidas Semifinais de Conferencia	Chicago 4, KC-Omaha 2
Kansas City Kings
1975–76	NBA	Oeste	Medio-Oeste	3º	31	51	.378
1976–77	NBA	Oeste	Medio-Oeste	4º	40	42	.488
1977–78	NBA	Oeste	Medio-Oeste	5º	31	51	.378
1978–79	NBA	Oeste	Medio-Oeste	1º	48	34	.585	Perdidas Semifinais de Conferencia	Phoenix 4, Kansas City 1
1979–80	NBA	Oeste	Medio-Oeste	2º	47	35	.573	Perdida primeira rolda	Phoenix 2, Kansas City 1
1980–81	NBA	Oeste	Medio-Oeste	2º	40	42	.488	Gañada primeira rolda Gañadas Semifinais de Conferencia Perdidas Finais de Conferencia	Kansas City 2, Portland 1 Kansas City 4, Phoenix 3 Houston 4, Kansas City 1
1981–82	NBA	Oeste	Medio-Oeste	4º	30	52	.366
1982–83	NBA	Oeste	Medio-Oeste	2º	45	37	.549
1983–84	NBA	Oeste	Medio-Oeste	3º	38	44	.463	Lost First Round	Los Angeles 3, Kansas City 0
1984–85	NBA	Oeste	Medio-Oeste	6º	31	51	.378
Sacramento Kings
1985–86	NBA	Oeste	Medio-Oeste	5º	37	45	.451	Perdida primeira rolda	Houston 3, Sacramento 0
1986–87	NBA	Oeste	Medio-Oeste	5º	29	53	.354
1987–88	NBA	Oeste	Medio-Oeste	6º	24	58	.293
1988–89	NBA	Oeste	Pacífico	6º	27	55	.329
1989–90	NBA	Oeste	Pacífico	7º	23	59	.280
1990–91	NBA	Oeste	Pacífico	7º	25	57	.305
1991–92	NBA	Oeste	Pacífico	7º	29	53	.354
1992–93	NBA	Oeste	Pacífico	7º	25	57	.305
1993–94	NBA	Oeste	Pacífico	6º	28	54	.341
1994–95	NBA	Oeste	Pacífico	5º	39	43	.476
1995–96	NBA	Oeste	Pacífico	5º	39	43	.476	Perdida primeira rolda	Seattle 3, Sacramento 1
1996–97	NBA	Oeste	Pacífico	6º	34	48	.415
1997–98	NBA	Oeste	Pacífico	5º	27	55	.329
1998–99	NBA	Oeste	Pacífico	3º	27	23	.540	Perdida primeira rolda	Utah 3, Sacramento 2
1999–00	NBA	Oeste	Pacífico	5º	44	38	.537	Perdida primeira rolda	L.A. Lakers 3, Sacramento 2
2000–01	NBA	Oeste	Pacífico	2º	55	27	.672	Gañada primeira rolda Perdidas Semifinais de Conferencia	Sacramento 3, Phoenix 1 L.A. Lakers 4, Sacramento 0
2001–02	NBA	Oeste	Pacífico	1º	61	21	.744	Gañada primeira rolda Gañadas Semifinais de Conferencia Perdidas Finais de Conferencia	Sacramento 3, Utah 1 Sacramento 4, Dallas 1 L.A. Lakers 4, Sacramento 3
2002–03	NBA	Oeste	Pacífico	1º	59	23	.720	Gañada primeira rolda Perdidas Semifinais de Conferencia	Sacramento 4, Utah 1 Dallas 4, Sacramento 3
2003–04	NBA	Oeste	Pacífico	2º	55	27	.672	Gañada primeira rolda Perdidas Semifinais de Conferencia	Sacramento 4, Dallas 1 Minnesota 4, Sacramento 3
2004–05	NBA	Oeste	Pacífico	2º	50	32	.610	Perdida primeira rolda	Seattle 4, Sacramento 1
2005–06	NBA	Oeste	Pacífico	4º	44	38	.537	Perdida primeira rolda	San Antonio 4, Sacramento 2
2006–07	NBA	Oeste	Pacífico	5º	33	49	.402
2007–08	NBA	Oeste	Pacífico	4º	38	44	.463
2008–09	NBA	Oeste	Pacífico	5º	17	65	.207
2009–10	NBA	Oeste	Pacífico	5º	25	57	.305
2010–11	NBA	Oeste	Pacífico	5º	24	58	.293
Récord tempada regular					2288	2550	.473	1948-2010
Récord Playoffs					76	109	.411	1948-2009

Xogadores

Equipo actual

Sacramento Kings 2023–2024

Xogadores

Adestradores

Pos.	#	Nac.	Nome	Altura	Peso	Procedencia
3.5 !A/AP	40	!	Barnes, Harrison	2.03 m (6 ft 8 in)	102 kg (225 lb)	North Carolina
1.5 !B/E	3	!	Duarte, Chris	1.96 m (6 ft 5 in)	86 kg (190 lb)	Oregon
3.5 !A/AP	17	!	Edwards, Kessler	2.01 m (6 ft 7 in)	92 kg (203 lb)	Pepperdine
1.5 !B/E	23	!	Ellis, Keon	1.93 m (6 ft 4 in)	76 kg (167 lb)	Alabama
1.5 !B/E	31	!	Ford, Jordan	1.85 m (6 ft 1 in)	79 kg (175 lb)	St. Mary's
1.5 !B/E	5	!	Fox, De'Aaron	1.91 m (6 ft 3 in)	84 kg (185 lb)	Kentucky
2.5 !E/A	9	!	Huerter, Kevin	2.01 m (6 ft 7 in)	90 kg (198 lb)	Maryland
1.5 !B/E	20	!	Jones, Colby	1.98 m (6 ft 6 in)	94 kg (207 lb)	Xavier
5.0 !P	25	!	Len, Alex	2.13 m (7 ft 0 in)	113 kg (250 lb)	Maryland
3.5 !A/AP	41	!	Lyles, Trey	2.06 m (6 ft 9 in)	106 kg (234 lb)	Kentucky
5.0 !P	00	!	McGee, JaVale	2.13 m (7 ft 0 in)	122 kg (270 lb)	Nevada
1.5 !B/E	15	!	Mitchell, Davion	1.83 m (6 ft 0 in)	92 kg (202 lb)	Baylor
1.5 !B/E	0	!	Monk, Malik	1.91 m (6 ft 3 in)	91 kg (200 lb)	Kentucky
3.5 !A/AP	13	!	Murray, Keegan	2.03 m (6 ft 8 in)	98 kg (215 lb)	Iowa
4.5 !AP/P	10	!	Sabonis, Domantas	2.11 m (6 ft 11 in)	109 kg (240 lb)	Gonzaga
3.5 !A/AP	18	!	Slawson, Jalen	2.01 m (6 ft 7 in)	98 kg (215 lb)	Furman
3.5 !A/AP	7	!	Vezenkov, Sasha	2.06 m (6 ft 9 in)	102 kg (225 lb)	Bulgaria

Adestrador

Mike Brown

Asistente(s)

Leandro Barbosa
Doug Christie
Deividas Dulkys
Jordi Fernández
Luke Loucks
Jay Triano

Lenda

(C) Capitán
(DP) Drafteado sen asinar
(FA) Axente libre
(IN) Inactivo
(S) Suspendido

Mancado

Cadro
Actualizado: 28-01-2024

Membros do Basketball Hall of Fame

Membros do Hall of Fame dos Sacramento Kings
Players
No.	Nome	Posición	Etapa	Ano de inclusión no HOF
11	Bob Davies	B / E	1945–1955	1970
14	Oscar Robertson	B / E	1960–1970	1980
16	Jerry Lucas	AP / P	1963–1969	1980
27	Jack Twyman	A / AP	1955–1966	1983
9	Bobby Wanzer	B / E	1948–1957	1987
34	Clyde Lovellette	P / AP	1957–1958	1988
1 10	Nate Archibald	B / E	1970–1976	1991
14	Arnie Risen	P	1948–1955	1998
15 32 34	Wayne Embry²	P	1958–1966	1999
12	Maurice Stokes	A / AP	1955–1958	2004
50	Ralph Sampson	P	1989–1990	2012
5	Guy Rodgers	B / E	1967–1968	2014
2	Mitch Richmond	B / E	1991–1998	2014
13	Šarūnas Marčiulionis	B / E	1995–1996	2014
12	Jo Jo White	B / E	1980–1981	2015
Adestradores
Nome		Posición	Etapa	Ano de inclusión no HOF
Bill Russell¹		Adestrador	1987–1988	1975
Contribuidores
Nome		Posición	Etapa	Ano de inclusión no HOF
Lester Harrison		Adestrador / Propietario	1948–1955	1980

Notas:

¹ Incluído como xogador. Nunca xogou para os Kings.
² Incluído como contribuidor.

Dorsais retirados

No.	Xogador	Posición	Etapa	Data de retiro
Dorsais retirados dos Sacramento Kings
—	ARCO Arena/Sleep Train Arena	—	1988–2016
1	Nate Archibald	B / E	1970–1976
2	Mitch Richmond	B / E	1991–1998	5 de decembro de 2003
4	Chris Webber	A / AP	1998–2005	6 de febreiro de 2009
6	Fans ("O Sexto Home")	—	1985–presente	1986–87
11	Bob Davies	B / E	1945–1955	1989–90
12	Maurice Stokes	A / AP	1955–1958
14	Oscar Robertson	B / E	1960–1970
16	Peja Stojaković	A / AP	1998–2006	16 de decembro de 2014
21	Vlade Divac	P	1998–2004	31 de marzo de 2009
27	Jack Twyman	A / AP	1955–1966
44	Sam Lacey	P	1970–1981

Véxase tamén

Ligazóns externas

Sitio web oficial dos Sacramento Kings (en inglés)