Quentin Matsys

Quentin Matsys
	;
Nome orixinal	(nl) Quinten Massijs
Biografía
Nacemento	26 de abril de 1466 ; Lovaina, Bélxica
Morte	14 de setembro de 1530 (64 anos); Anveres, Bélxica
Lugar de sepultura	Catedral de Nossa Senhora (pt)
Actividade
Campo de traballo	Pintura
Lugar de traballo	Anveres (1491 (Gregoriano)–1530 (Gregoriano)); Lovaina
Ocupación	pintor, medallista, debuxante arquitectónico, artista, artista visual
Membro de	Antwerp Guild of Saint Luke (en)
Xénero artístico	Retrato
Movemento	Pintura flamenga primitiva
Profesores	Dirk Bouts
Alumnos	Eduardo, o Português (pt)
Influencias	Lieven van Lathem (pt)
Obra
	Obras destacables (1513) The Ugly Duchess (en) ; (1514 (Gregoriano)) O cambista e a sua mulher (pt) ; (década de 1520) O Casamento Desigual (pt) ;
Familia
Fillos	Cornelis Massys, Jan Matsys
Nai	Christina Van Pullaer
Irmáns	Catharina Massys; Joost Massys
Descrito pola fonte	Teutsche Academie der Edlen Bau- Bild- und Mahlerey-Künste (en) , (sec:Messis, Mahler von Antorf. 241, 241); Schilderboeck (pt) , (sec:Het leven van Quintijn Messijs, Schilder van Antwerpen., M196); Lives of Flemish, German, and Dutch painters (en) , (sec:Quintin Messis, Tome Premier, pag. 17)

Quentin Matsys (escrito tamén Quinten ou Kwinten, e Massys, Matsys ou Matsijs), nado en Lovaina en 1466 e finado en Anveres o 4 de setembro de 1530, foi un pintor flamengo, fundador da Escola de Anveres.

Q. Matsys, *O cambista e a súa muller*, Museo do Louvre, París.

Traxectoria

Naceu na cidade de Lovaina, onde aprendeu a ser forxador. Moi logo entrou en contacto co pintor Dieric Bouts, quen o ensinou e puxo en coñecemento da obra de Memling e van der Weyden, de quen recibiu influencias. Con 25 anos marchou a Anveres, e a súa arte contribuíu a renovar a pintura fiamenga, a partir dos supostos de van Eyck e van der Weyden.

Matsys, ademais da súa vasta produción de temática relixiosa, tivo sona como retratista e entre as súas obras nese campo lémbranse: Retrato dun vello (1513), O cambista e súa muller (1514), o máis reproducido dos seus cadros, e A duquesa fea (1515).