Anaxímenes de Mileto
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
Anaxímenes de Mileto (en grego Άναξιμένης), nado cara ao 585 a.C. e finado no 528 a.C., foi un filósofo presocrático.
  | |
| Nome orixinal | (grc) Ἀναξιμένης |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | c. 585 a. C. Mileto, Turquía |
| Morte | c. 525 a. C. (59/60 anos) Mileto, Turquía |
| Relixión | Hilemorfismo |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Filosofía e actividade literaria |
| Ocupación | filósofo, escritor, astrónomo, prosista |
| Período de tempo | Antigüidade clásica |
| Movemento | Presocráticos e Escola de Mileto (pt)  |
| Profesores | Anaximandro de Mileto |
| Descrito pola fonte | Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Orthodox Theological Encyclopedia (en) Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron |
Traxectoria
editarConcordaba con Anaximandro en relación ao ápeiron, e coas características dese principio apuntadas por Anaximandro. Non obstante Anaxímenes postulou que ese ápeiron fose o ar.
El di que as cousas sólidas son ar condensado e que as menos densas son ar máis raro (así como a auga para Tales, o ar debería ser soamente unha metáfora do ar, para Anaxímenes). E dá como exemplo o ar que sae da boca: se sopramos cos labios máis apertados (facendo beizo) o ar sae frío, mentres que se sopramos coa boca aberta, sae quente.
"A variación cuantitativa de tensión da realidade orixinaria dá orixe a todas as cousas" é unha forma de dicir que todas as cousas son diferentes "formas" de ar orixinal. Iso é semellante á teoría das supercordas, que di que os quarks (partículas que forman todas as outras, inclusive electróns, protóns e neutróns) son como que vibracións de enerxía: as diferentes partículas serían máis ou menos como frecuencias diferentes da vibración da enerxía (máis ou menos como as notas musicais son vibracións diferentes dun fío; a cuarta corda do violón, tócase mentres se aperta na primeira casa, fai un dó, na segunda casa, un re, e así sucesivamente, porque canto máis próxima a casa estiver do corpo da cítola, maior vai ser a frecuencia da vibración da corda).
Se a teoría das supercordas fose certa, Anaxímenes tamén estaba no certo, pois, se chamarmos o ar de enerxía, e sabendo que "quente" e "frío" son estados producidos pola vibración dos electróns (canto máis vibran os electróns, máis quente está o que eles compoñen), el describiu a teoría hai moito tempo, utilizando expresións e imaxes diferentes, como nunha analoxía.