Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

falen \fà.le~\

  1. Monnaie, échange.
    • falen n . je n'ai pas de monnaie.

Verbe 1

modifier

falen \fà.le~\

  1. Changer, échanger.
  2. Faire de la monnaie

Dérivés

modifier

Verbe 2

modifier

falen \fá.le~\

  1. (Botanique) Germer, Pousser (plante).

Références

modifier
  • Moussa Diaby (République du Mali, Ministère de l’Éducation nationale), Lexique de base : bamanankan - français, Fondation Karanta, 2003


Forme de verbe

modifier
Mutation Forme
Non muté palen
Adoucissante balen
Spirante falen

falen \ˈf̬ɑː.lɛn\

  1. Forme mutée de palen par spirantisation (p > f).

Étymologie

modifier
Du français faillir.
Présent Prétérit
ik faal faalde
jij faalt
hij, zij, het faalt
wij falen faalden
jullie falen
zij falen
u faalt faalde
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben falend gefaald

falen \Prononciation ?\ intransitif

  1. Faillir, manquer à ses devoirs.
    • zonder falen : sans faute
  2. Échouer.
  3. Tomber en panne.

Synonymes

modifier

Antonymes

modifier

Dérivés

modifier

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 100,0 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]