Étymologie

modifier
Du moyen breton erer, dérivé du moyen breton er[1].
Comparer avec eryr en gallois, er en cornique, iolar en gaélique (sens identique), Aar en allemand.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
erer erered
 
Un erer.

erer \ˈeːrɛr\ masculin

  1. (Ornithologie) Aigle.
    • ERER. — An erer a zo ur pikol labous preizer o vevañ er menezioù. — (Abeozen, Marvailhoù Loened, Skridoù Breizh, Brest, 1943, page 108)
      AIGLE. — L’aigle est un grand oiseau de proie qui vit dans les montagnes.

Variantes orthographiques

modifier

Dérivés

modifier

Forme de nom commun

modifier
Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
arar ararioù erer

erer \ˈeːrɛr\ masculin

  1. Pluriel interne de arar.

Synonymes

modifier

Anagrammes

modifier

Références

modifier
  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499