طارق
هشتاد و ششمین سورۀ قرآن که ۱۷ آیه دارد.
سورهٔ طارق سورهٔ ۸۶ام قرآن است، دارای ۱۷ آیه است، و سوره‌ای مکی است. این سوره دو محور اساسی دارد: (۱) معاد و رستاخیز و (۲) قرآن و اهمیت آن. سوره با سوگندهایی به آسمان و طارق (ستارهٔ کوبنده شب)[۱] آغاز می‌گردد و سپس برای اثبات ممکن‌بودن وقوع معاد چنین استدلال می‌کند که خداوندی که توانسته است انسان را بیافریند، می‌تواند او را پس از مرگ نیز دوباره زنده گرداند. پس از اشاره به ویژگی‌های رستاخیز و اهمیت قرآن، کافران را به عذاب در جهان آخرت تهدید می‌کند.[۲]
| طارق | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| ترتیب در قرآن | ۳۶ | ||||
| جزء | ۳۰ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۱۷ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۶۲ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۲۷۹ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
منابع
ویرایش- ↑ قرآن، ترجمهٔ بهرام‌پور، سورهٔ طارق، آیهٔ اول.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ جمعی از نویسندگان (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. ج. ۲۶. دارالکتب الاسلامیه. ص. ص ۳۵۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۴سوره طارق، مقدمه
پیوند به بیرون
ویرایشدر ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ طارق موجود است.