vooruitlopen

Dutch

Etymology

From vooruit (“ahead, onward”) +‎ lopen (“to walk”).

Pronunciation

• IPA^(key): /voːrˈœy̯tˌloːpə(n)/
• Hyphenation: voor‧uit‧lo‧pen

Verb

vooruitlopen

1. (intransitive) to walk forward
2. (intransitive) to walk ahead
3. (intransitive, with "op") to get ahead of

Conjugation

Conjugation of vooruitlopen (strong class 7, separable)
infinitive	vooruitlopen
past singular	liep vooruit
past participle	vooruitgelopen
infinitive	vooruitlopen
gerund	vooruitlopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop vooruit	liep vooruit	vooruitloop	vooruitliep
2nd person sing. (jij)	loopt vooruit, loop vooruit2	liep vooruit	vooruitloopt	vooruitliep
2nd person sing. (u)	loopt vooruit	liep vooruit	vooruitloopt	vooruitliep
2nd person sing. (gij)	loopt vooruit	liept vooruit	vooruitloopt	vooruitliept
3rd person singular	loopt vooruit	liep vooruit	vooruitloopt	vooruitliep
plural	lopen vooruit	liepen vooruit	vooruitlopen	vooruitliepen
subjunctive sing.1	lope vooruit	liepe vooruit	vooruitlope	vooruitliepe
subjunctive plur.1	lopen vooruit	liepen vooruit	vooruitlopen	vooruitliepen
imperative sing.	loop vooruit
imperative plur.1	loopt vooruit
participles	vooruitlopend	vooruitgelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.