bewaken

Dutch

Etymology

From be- +‎ waken.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈʋaːkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧wa‧ken
• Rhymes: -aːkən

Verb

bewaken

1. (transitive) to watch over, to guard

   Synonyms: behoeden, bewaren

Conjugation

Conjugation of bewaken (weak, prefixed)
infinitive	bewaken
past singular	bewaakte
past participle	bewaakt
infinitive	bewaken
gerund	bewaken n
	present tense	past tense
1st person singular	bewaak	bewaakte
2nd person sing. (jij)	bewaakt, bewaak2	bewaakte
2nd person sing. (u)	bewaakt	bewaakte
2nd person sing. (gij)	bewaakt	bewaakte
3rd person singular	bewaakt	bewaakte
plural	bewaken	bewaakten
subjunctive sing.1	bewake	bewaakte
subjunctive plur.1	bewaken	bewaakten
imperative sing.	bewaak
imperative plur.1	bewaakt
participles	bewakend	bewaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bewaker
• bewaking