achterblijven

Dutch

Etymology

From achter +‎ blijven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑxtərblɛi̯və(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

achterblijven

1. (intransitive) to remain, stay behind, hang back (to stay somewhere, while others leave)

Conjugation

Conjugation of achterblijven (strong class 1, separable)
infinitive	achterblijven
past singular	bleef achter
past participle	achtergebleven
infinitive	achterblijven
gerund	achterblijven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	blijf achter	bleef achter	achterblijf	achterbleef
2nd person sing. (jij)	blijft achter, blijf achter2	bleef achter	achterblijft	achterbleef
2nd person sing. (u)	blijft achter	bleef achter	achterblijft	achterbleef
2nd person sing. (gij)	blijft achter	bleeft achter	achterblijft	achterbleeft
3rd person singular	blijft achter	bleef achter	achterblijft	achterbleef
plural	blijven achter	bleven achter	achterblijven	achterbleven
subjunctive sing.1	blijve achter	bleve achter	achterblijve	achterbleve
subjunctive plur.1	blijven achter	bleven achter	achterblijven	achterbleven
imperative sing.	blijf achter
imperative plur.1	blijft achter
participles	achterblijvend	achtergebleven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• achterblijver

 

Anagrams

• blijven achter