kúka

See also: Appendix:Variations of "kuka"

Icelandic

Etymology

Attested since the 17th century. Related to kúkur; origin uncertain, but perhaps related to kúga and kuggur derived from a noun meaning “clump (of feces)”. Compare also kukka.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰuːka/

  Rhymes: -uːka

Verb

kúka (weak verb, third-person singular past indicative kúkaði, supine kúkað)

1. to poop, poo (defecate)

Conjugation

kúka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kúka
supine (sagnbót)		kúkað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kúkandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kúka	við kúkum	present (nútíð)	ég kúki	við kúkum
	þú kúkar	þið kúkið		þú kúkir	þið kúkið
	hann, hún, það kúkar	þeir, þær, þau kúka		hann, hún, það kúki	þeir, þær, þau kúki
past (þátíð)	ég kúkaði	við kúkuðum	past (þátíð)	ég kúkaði	við kúkuðum
	þú kúkaðir	þið kúkuðuð		þú kúkaðir	þið kúkuðuð
	hann, hún, það kúkaði	þeir, þær, þau kúkuðu		hann, hún, það kúkaði	þeir, þær, þau kúkuðu
imperative (boðháttur)	kúka (þú)	kúkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kúkaðu	kúkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Synonyms

• (defecate): skíta (vulgar)

Related terms

• kúkur

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)