Wiktionary

strijd

Dutch

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /strɛi̯t/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: strijd
  • Rhymes: -ɛi̯t

Etymology 1

edit

From Middle Dutch strijt, from Old Dutch *strīt, from Proto-Germanic *strīdaz. Cognate to Old Saxon strīd, Old High German strīt, German Streit, Old Frisian strīd, Old Norse stríð.

Noun

edit

strijd m (plural strijden, diminutive strijdje n)

  1. conflict, strife
    Synonyms: conflict, kamp
    Er heerste een hevige strijd tussen de rivaliserende bendes.
    There was intense conflict between the rival gangs.
    De politieke partijen voerden een felle strijd om de gunst van de kiezers.
    The political parties engaged in a fierce strife for the favor of the voters.
  2. battle, active fighting, warfare
    Synonyms: gevecht, kamp, krijg
    De soldaten waren moe van de lange dagen van strijd op het slagveld.
    The soldiers were tired from the long days of battle on the battlefield.
    De luchtmacht voerde een succesvolle strijd tegen de vijandelijke vliegtuigen.
    The air force waged a successful warfare against the enemy planes.
Derived terms
edit
Descendants
edit
  • Afrikaans: stryd
  • Negerhollands: stri
  • → Aukan: sitee
  • → Sranan Tongo: strei
    • → Caribbean Javanese: strèi

Etymology 2

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

edit

strijd

  1. inflection of strijden:
    1. first-person singular present indicative
    2. (in case of inversion) second-person singular present indicative
    3. imperative
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=strijd&oldid=81751912"