terugvallen

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Etymology 1

From terug (“back”) +‎ vallen.

Verb

terugvallen

1. to lapse, decline

Conjugation

Conjugation of terugvallen (strong class 7, separable)
infinitive	terugvallen
past singular	viel terug
past participle	teruggevallen
infinitive	terugvallen
gerund	terugvallen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	val terug	viel terug	terugval	terugviel
2nd person sing. (jij)	valt terug, val terug2	viel terug	terugvalt	terugviel
2nd person sing. (u)	valt terug	viel terug	terugvalt	terugviel
2nd person sing. (gij)	valt terug	vielt terug	terugvalt	terugvielt
3rd person singular	valt terug	viel terug	terugvalt	terugviel
plural	vallen terug	vielen terug	terugvallen	terugvielen
subjunctive sing.1	valle terug	viele terug	terugvalle	terugviele
subjunctive plur.1	vallen terug	vielen terug	terugvallen	terugvielen
imperative sing.	val terug
imperative plur.1	valt terug
participles	terugvallend	teruggevallen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• terugval

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

terugvallen

1. plural of terugval

Anagrams

• vallen terug