χωρίζω

Ancient Greek

Etymology

From χωρίς (khōrís, “separated, detached”) +‎ -ῐ́ζω (-ízō, “verbal suffix”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰɔː.ríz.dɔː/ → /xoˈri.zo/ → /xoˈri.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰɔː.ríz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰoˈri.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /xoˈri.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xoˈri.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xoˈri.zo/

Verb

χωρῐ́ζω • (khōrízō)

1. to separate, divide
2. to distinguish

Conjugation

   Present: χωρῐ́ζω, χωρῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χωρῐ́ζω	χωρῐ́ζεις	χωρῐ́ζει	χωρῐ́ζετον	χωρῐ́ζετον	χωρῐ́ζομεν	χωρῐ́ζετε	χωρῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	χωρῐ́ζω	χωρῐ́ζῃς	χωρῐ́ζῃ	χωρῐ́ζητον	χωρῐ́ζητον	χωρῐ́ζωμεν	χωρῐ́ζητε	χωρῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	χωρῐ́ζοιμῐ	χωρῐ́ζοις	χωρῐ́ζοι	χωρῐ́ζοιτον	χωρῐζοίτην	χωρῐ́ζοιμεν	χωρῐ́ζοιτε	χωρῐ́ζοιεν
	imperative		χώρῐζε	χωρῐζέτω	χωρῐ́ζετον	χωρῐζέτων		χωρῐ́ζετε	χωρῐζόντων
middle/ passive	indicative	χωρῐ́ζομαι	χωρῐ́ζῃ, χωρῐ́ζει	χωρῐ́ζεται	χωρῐ́ζεσθον	χωρῐ́ζεσθον	χωρῐζόμεθᾰ	χωρῐ́ζεσθε	χωρῐ́ζονται
	subjunctive	χωρῐ́ζωμαι	χωρῐ́ζῃ	χωρῐ́ζηται	χωρῐ́ζησθον	χωρῐ́ζησθον	χωρῐζώμεθᾰ	χωρῐ́ζησθε	χωρῐ́ζωνται
	optative	χωρῐζοίμην	χωρῐ́ζοιο	χωρῐ́ζοιτο	χωρῐ́ζοισθον	χωρῐζοίσθην	χωρῐζοίμεθᾰ	χωρῐ́ζοισθε	χωρῐ́ζοιντο
	imperative		χωρῐ́ζου	χωρῐζέσθω	χωρῐ́ζεσθον	χωρῐζέσθων		χωρῐ́ζεσθε	χωρῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		χωρῐ́ζειν				χωρῐ́ζεσθαι
participle	m	χωρῐ́ζων				χωρῐζόμενος
	f	χωρῐ́ζουσᾰ				χωρῐζομένη
	n	χωρῐ́ζον				χωρῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐχώρῐζον, ἐχωρῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐχώρῐζον	ἐχώρῐζες	ἐχώρῐζε(ν)	ἐχωρῐ́ζετον	ἐχωρῐζέτην	ἐχωρῐ́ζομεν	ἐχωρῐ́ζετε	ἐχώρῐζον
middle/ passive	indicative	ἐχωρῐζόμην	ἐχωρῐ́ζου	ἐχωρῐ́ζετο	ἐχωρῐ́ζεσθον	ἐχωρῐζέσθην	ἐχωρῐζόμεθᾰ	ἐχωρῐ́ζεσθε	ἐχωρῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: χωρῐέω, χωρῐέομαι, χωρῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χωρῐέω	χωρῐέεις	χωρῐέει	χωρῐέετον	χωρῐέετον	χωρῐέομεν	χωρῐέετε	χωρῐέουσῐ(ν)
	optative	χωρῐέοιμῐ	χωρῐέοις	χωρῐέοι	χωρῐέοιτον	χωρῐεοίτην	χωρῐέοιμεν	χωρῐέοιτε	χωρῐέοιεν
middle	indicative	χωρῐέομαι	χωρῐέῃ, χωρῐέει	χωρῐέεται	χωρῐέεσθον	χωρῐέεσθον	χωρῐεόμεθᾰ	χωρῐέεσθε	χωρῐέονται
	optative	χωρῐεοίμην	χωρῐέοιο	χωρῐέοιτο	χωρῐέοισθον	χωρῐεοίσθην	χωρῐεοίμεθᾰ	χωρῐέοισθε	χωρῐέοιντο
passive	indicative	χωρῐσθήσομαι	χωρῐσθήσῃ	χωρῐσθήσεται	χωρῐσθήσεσθον	χωρῐσθήσεσθον	χωρῐσθησόμεθᾰ	χωρῐσθήσεσθε	χωρῐσθήσονται
	optative	χωρῐσθησοίμην	χωρῐσθήσοιο	χωρῐσθήσοιτο	χωρῐσθήσοισθον	χωρῐσθησοίσθην	χωρῐσθησοίμεθᾰ	χωρῐσθήσοισθε	χωρῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		χωρῐέειν			χωρῐέεσθαι		χωρῐσθήσεσθαι
participle	m	χωρῐέων			χωρῐεόμενος		χωρῐσθησόμενος
	f	χωρῐέουσᾰ			χωρῐεομένη		χωρῐσθησομένη
	n	χωρῐέον			χωρῐεόμενον		χωρῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: χωρῐῶ, χωρῐοῦμαι, χωρῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χωρῐῶ	χωρῐεῖς	χωρῐεῖ	χωρῐεῖτον	χωρῐεῖτον	χωρῐοῦμεν	χωρῐεῖτε	χωρῐοῦσῐ(ν)
	optative	χωρῐοίην, χωρῐοῖμῐ	χωρῐοίης, χωρῐοῖς	χωρῐοίη, χωρῐοῖ	χωρῐοῖτον, χωρῐοίητον	χωρῐοίτην, χωρῐοιήτην	χωρῐοῖμεν, χωρῐοίημεν	χωρῐοῖτε, χωρῐοίητε	χωρῐοῖεν, χωρῐοίησᾰν
middle	indicative	χωρῐοῦμαι	χωρῐῇ	χωρῐεῖται	χωρῐεῖσθον	χωρῐεῖσθον	χωρῐούμεθᾰ	χωρῐεῖσθε	χωρῐοῦνται
	optative	χωρῐοίμην	χωρῐοῖο	χωρῐοῖτο	χωρῐοῖσθον	χωρῐοίσθην	χωρῐοίμεθᾰ	χωρῐοῖσθε	χωρῐοῖντο
passive	indicative	χωρῐσθήσομαι	χωρῐσθήσῃ	χωρῐσθήσεται	χωρῐσθήσεσθον	χωρῐσθήσεσθον	χωρῐσθησόμεθᾰ	χωρῐσθήσεσθε	χωρῐσθήσονται
	optative	χωρῐσθησοίμην	χωρῐσθήσοιο	χωρῐσθήσοιτο	χωρῐσθήσοισθον	χωρῐσθησοίσθην	χωρῐσθησοίμεθᾰ	χωρῐσθήσοισθε	χωρῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		χωρῐεῖν			χωρῐεῖσθαι		χωρῐσθήσεσθαι
participle	m	χωρῐῶν			χωρῐούμενος		χωρῐσθησόμενος
	f	χωρῐοῦσᾰ			χωρῐουμένη		χωρῐσθησομένη
	n	χωρῐοῦν			χωρῐούμενον		χωρῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐχώρῐσᾰ, ἐχωρῐσᾰ́μην, ἐχωρῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐχώρῐσᾰ	ἐχώρῐσᾰς	ἐχώρῐσε(ν)	ἐχωρῐ́σᾰτον	ἐχωρῐσᾰ́την	ἐχωρῐ́σᾰμεν	ἐχωρῐ́σᾰτε	ἐχώρῐσᾰν
	subjunctive	χωρῐ́σω	χωρῐ́σῃς	χωρῐ́σῃ	χωρῐ́σητον	χωρῐ́σητον	χωρῐ́σωμεν	χωρῐ́σητε	χωρῐ́σωσῐ(ν)
	optative	χωρῐ́σαιμῐ	χωρῐ́σειᾰς, χωρῐ́σαις	χωρῐ́σειε(ν), χωρῐ́σαι	χωρῐ́σαιτον	χωρῐσαίτην	χωρῐ́σαιμεν	χωρῐ́σαιτε	χωρῐ́σειᾰν, χωρῐ́σαιεν
	imperative		χώρῐσον	χωρῐσᾰ́τω	χωρῐ́σᾰτον	χωρῐσᾰ́των		χωρῐ́σᾰτε	χωρῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐχωρῐσᾰ́μην	ἐχωρῐ́σω	ἐχωρῐ́σᾰτο	ἐχωρῐ́σᾰσθον	ἐχωρῐσᾰ́σθην	ἐχωρῐσᾰ́μεθᾰ	ἐχωρῐ́σᾰσθε	ἐχωρῐ́σᾰντο
	subjunctive	χωρῐ́σωμαι	χωρῐ́σῃ	χωρῐ́σηται	χωρῐ́σησθον	χωρῐ́σησθον	χωρῐσώμεθᾰ	χωρῐ́σησθε	χωρῐ́σωνται
	optative	χωρῐσαίμην	χωρῐ́σαιο	χωρῐ́σαιτο	χωρῐ́σαισθον	χωρῐσαίσθην	χωρῐσαίμεθᾰ	χωρῐ́σαισθε	χωρῐ́σαιντο
	imperative		χώρῐσαι	χωρῐσᾰ́σθω	χωρῐ́σᾰσθον	χωρῐσᾰ́σθων		χωρῐ́σᾰσθε	χωρῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐχωρῐ́σθην	ἐχωρῐ́σθης	ἐχωρῐ́σθη	ἐχωρῐ́σθητον	ἐχωρῐσθήτην	ἐχωρῐ́σθημεν	ἐχωρῐ́σθητε	ἐχωρῐ́σθησᾰν
	subjunctive	χωρῐσθῶ	χωρῐσθῇς	χωρῐσθῇ	χωρῐσθῆτον	χωρῐσθῆτον	χωρῐσθῶμεν	χωρῐσθῆτε	χωρῐσθῶσῐ(ν)
	optative	χωρῐσθείην	χωρῐσθείης	χωρῐσθείη	χωρῐσθεῖτον, χωρῐσθείητον	χωρῐσθείτην, χωρῐσθειήτην	χωρῐσθεῖμεν, χωρῐσθείημεν	χωρῐσθεῖτε, χωρῐσθείητε	χωρῐσθεῖεν, χωρῐσθείησᾰν
	imperative		χωρῐ́σθητῐ	χωρῐσθήτω	χωρῐ́σθητον	χωρῐσθήτων		χωρῐ́σθητε	χωρῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		χωρῐ́σαι			χωρῐ́σᾰσθαι		χωρῐσθῆναι
participle	m	χωρῐ́σᾱς			χωρῐσᾰ́μενος		χωρῐσθείς
	f	χωρῐ́σᾱσᾰ			χωρῐσᾰμένη		χωρῐσθεῖσᾰ
	n	χωρῐ́σᾰν			χωρῐσᾰ́μενον		χωρῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κεχώρῐκᾰ, κεχώρῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεχώρῐκᾰ	κεχώρῐκᾰς	κεχώρῐκε(ν)	κεχωρῐ́κᾰτον	κεχωρῐ́κᾰτον	κεχωρῐ́κᾰμεν	κεχωρῐ́κᾰτε	κεχωρῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεχωρῐ́κω	κεχωρῐ́κῃς	κεχωρῐ́κῃ	κεχωρῐ́κητον	κεχωρῐ́κητον	κεχωρῐ́κωμεν	κεχωρῐ́κητε	κεχωρῐ́κωσῐ(ν)
	optative	κεχωρῐ́κοιμῐ, κεχωρῐκοίην	κεχωρῐ́κοις, κεχωρῐκοίης	κεχωρῐ́κοι, κεχωρῐκοίη	κεχωρῐ́κοιτον	κεχωρῐκοίτην	κεχωρῐ́κοιμεν	κεχωρῐ́κοιτε	κεχωρῐ́κοιεν
	imperative		κεχώρῐκε	κεχωρῐκέτω	κεχωρῐ́κετον	κεχωρῐκέτων		κεχωρῐ́κετε	κεχωρῐκόντων
middle/ passive	indicative	κεχώρῐσμαι	κεχώρῐσαι	κεχώρῐσται	κεχώρῐσθον	κεχώρῐσθον	κεχωρῐ́σμεθᾰ	κεχώρῐσθε	κεχωρῐ́δᾰται
	subjunctive	κεχωρῐσμένος ὦ	κεχωρῐσμένος ᾖς	κεχωρῐσμένος ᾖ	κεχωρῐσμένω ἦτον	κεχωρῐσμένω ἦτον	κεχωρῐσμένοι ὦμεν	κεχωρῐσμένοι ἦτε	κεχωρῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεχωρῐσμένος εἴην	κεχωρῐσμένος εἴης	κεχωρῐσμένος εἴη	κεχωρῐσμένω εἴητον/εἶτον	κεχωρῐσμένω εἰήτην/εἴτην	κεχωρῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεχωρῐσμένοι εἴητε/εἶτε	κεχωρῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεχώρῐσο	κεχωρῐ́σθω	κεχώρῐσθον	κεχωρῐ́σθων		κεχώρῐσθε	κεχωρῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κεχωρῐκέναι				κεχωρῐ́σθαι
participle	m	κεχωρῐκώς				κεχωρῐσμένος
	f	κεχωρῐκυῖᾰ				κεχωρῐσμένη
	n	κεχωρῐκός				κεχωρῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεχωρῐ́κειν, ἐκεχωρῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεχωρῐ́κειν, ἐκεχωρῐ́κη	ἐκεχωρῐ́κεις, ἐκεχωρῐ́κης	ἐκεχωρῐ́κει(ν)	ἐκεχωρῐ́κετον	ἐκεχωρῐκέτην	ἐκεχωρῐ́κεμεν	ἐκεχωρῐ́κετε	ἐκεχωρῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεχωρῐ́σμην	ἐκεχώρῐσο	ἐκεχώρῐστο	ἐκεχώρῐσθον	ἐκεχωρῐ́σθην	ἐκεχωρῐ́σμεθᾰ	ἐκεχώρῐσθε	ἐκεχωρῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• διαχωρίζω (diakhōrízō)

Descendants

• Greek: χωρίζω (chorízo)

Further reading

• “χωρίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “χωρίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• χωρίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G5563 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek χωρίζω (khōrízō), from adverb χωρίς (khōrís, “apart, without”), from which χῶρος (khôros), χώρα (khṓra).

Pronunciation

• IPA^(key): /xoˈri.zo/
• Hyphenation: χω‧ρί‧ζω

Verb

χωρίζω • (chorízo) (past χώρισα, passive χωρίζομαι, p‑past χωρίστηκα, ppp χωρισμένος)

1. to separate, divide

   Θα ήθελα να χωρίσω την παρουσίασή μου σε τέσσερα μέρη.

   Tha íthela na choríso tin parousíasí mou se téssera méri.

   I'd like to divide my presentation into four parts.

2. (intransitive, only in active voice) to divorce

Conjugation

χωρίζω   χωρίζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	χωρίζω	χωρίσω	χωρίζομαι	χωριστώ
2 sg	χωρίζεις	χωρίσεις	χωρίζεσαι	χωριστείς
3 sg	χωρίζει	χωρίσει	χωρίζεται	χωριστεί
1 pl	χωρίζουμε, [‑ομε]	χωρίσουμε, [‑ομε]	χωριζόμαστε	χωριστούμε
2 pl	χωρίζετε	χωρίσετε	χωρίζεστε, χωριζόσαστε	χωριστείτε
3 pl	χωρίζουν(ε)	χωρίσουν(ε)	χωρίζονται	χωριστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	χώριζα	χώρισα	χωριζόμουν(α)	χωρίστηκα
2 sg	χώριζες	χώρισες	χωριζόσουν(α)	χωρίστηκες
3 sg	χώριζε	χώρισε	χωριζόταν(ε)	χωρίστηκε
1 pl	χωρίζαμε	χωρίσαμε	χωριζόμασταν, (‑όμαστε)	χωριστήκαμε
2 pl	χωρίζατε	χωρίσατε	χωριζόσασταν, (‑όσαστε)	χωριστήκατε
3 pl	χώριζαν, χωρίζαν(ε)	χώρισαν, χωρίσαν(ε)	χωρίζονταν, (χωριζόντουσαν)	χωρίστηκαν, χωριστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα χωρίζω ➤	θα χωρίσω ➤	θα χωρίζομαι ➤	θα χωριστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα χωρίζεις, …	θα χωρίσεις, …	θα χωρίζεσαι, …	θα χωριστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … χωρίσει   έχω, έχεις, … χωρισμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … χωριστεί   είμαι, είσαι, … χωρισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … χωρίσει   είχα, είχες, … χωρισμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … χωριστεί   ήμουν, ήσουν, … χωρισμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … χωρίσει   θα έχω, θα έχεις, … χωρισμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … χωριστεί   θα είμαι, θα είσαι, … χωρισμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	χώριζε	χώρισε	—	χωρίσου
2 pl	χωρίζετε	χωρίστε	χωρίζεστε	χωριστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	χωρίζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας χωρίσει ➤		χωρισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	χωρίσει		χωριστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αδιαχώριστος (adiachóristos, “undivided, indivisible”, adjective)
• ακαταχώριστος (akatachóristos, “unrecorded”, adjective)
• αντροχωρίστρα f (antrochorístra)
• αξεχώριστος (axechóristos, “inseparable”, adjective)
• αποχωρίζω (apochorízo, “to separate”)
• αποχωρισμός m (apochorismós)
• αχώριστος (achóristos, “inseparable”, adjective)
• διαχωρίζω (diachorízo, “to separate”)
• διαχωρισμός m (diachorismós)
• διαχωριστικός (diachoristikós)
• καταχωρίζω (katachorízo)
• καταχώριση f (katachórisi, “registration”)
• ξαναχωρίζω (xanachorízo)
• ξεχωρίζω (xechorízo, “to divide”)
• ξεχωρίζω (xechorízo)
• ξεχώρισμα n (xechórisma)
• ξεχωριστός (xechoristós, “separate”, adjective)
• χώρια (chória, “separately”, adverb)
• χωρίς (chorís, “without”, preposition)
• χώρισμα n (chórisma, “separation”)
• χωρισμός m (chorismós)
• χωριστά (choristá)
• χωριστός (choristós)
• χωρίστρα f (chorístra)