stal
Brezhoneg
- Amprestet digant ar galleg kozh estal.[1]
Anv-kadarn
stal /ˈstɑːl/ benel (furm vihanaat : stalig, liester stalioù)
- ur stal vras → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
- Stal togoù zo gant e vamm. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 242.)
- Plankenn staget a-blaen hag a dalvez da renkañ traoù.
- [...] el levr bras a zo aze e-kichen pod an dour, pe du-se war stal ar bara. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 58.)
- tud fall
- ar stal-se,
- Amañ n'eus ken 'met stalioù oc'h ober o loupard. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 490.)
- ober ur stal: lakaat dizurzh, stlabez
- Ar re-mañ o deus graet ur stal amañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 490.)
- reiñ e stal da un den : e lazhañ
Gerioù heñvelster
- estajerenn (2)
Deveradoù
Gerioù kevrennek
Troioù-lavar
Troidigezhioù
Estajerenn