skuizhañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn skuizh hag al lostger -añ.

Verb

skuizhañ /ˈskɥiː.zã/ verb gwan (displegadur)

1. Dont da vezañ skuizh.
   • Skuizhañ a ran buan (diouzhtu). — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 479.)
2. Skuizhañ gant un pe gant un dra:
   • Nepred ne skuizhan gant al labour. — (Geriadur Gregor Rostrenenn, p. 564.)
   • Alo, pôtred, n'eo ket skuiza ganeoc'h a ran, mes
     « Eur c'hard-eur ha daou
     Ha setu an hanter-eur genta eat e-biou ! » — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 24.)
3. Skuizhañ en e blijadur : kaout c'hoant da vevañ en un doare all.
   • Ne skuizhan ket em flijadur.
4. Skuizhañ oc'h ober un dra bennak
   • Ne skuizhe ket an den o klevet anezho o kanañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 479.)
   • [...]... Skuiza 'ran o c'hortoz, ha penoz ne rafen ket ? [...]. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 2.)

skuizhañ verb kreñv eeun

1. Lakaat da vout skuizh.
   • Skuizhañ a rez ma fenn gant da gaozioù.

Deveradoù

• en em skuizhañ
• skuizhus

Gerioù enepster

• diskuizhañ

Troidigezhioù

Dont da vezañ skuizh

• esperanteg : laciĝi ^(eo)
• galleg : fatiguer ^(fr) , se fatiguer^(fr)

Lakaat da vezañ skuizh

• esperanteg : lacigi ^(eo)
• galleg : fatiguer ^(fr)

Gwelet ivez

• skuishañ