Boca
La boca[1], tamién conocida como cavidá bucal o cavidá oral, ye l'abertura al traviés de la que los animales inxeren los alimentos. Xeneralmente alcuéntrase na tiesta y constitúi la primera parte del sistema dixestivu y tubu dixestivu. La boca ábrese a un espaciu previu a la farinxe llamáu cavidá oral, o cavidá bucal.
La boca humana ta cubierta por un llabiu superior ya otru inferior y desempeña funciones importantes n'estremaes actividaes como'l llinguax y n'espresiones faciales, como la sorrisa.
La boca ye un bon indicador de la salú del individuu. La mucosa, por exemplu, pue vese más clara, pálida o con manches blanques, indicador de proliferaciones epiteliales.
Na boca puen distinguise tres variedaes de mucosa:
- Simple de revestimientu: Tien submucosa.
- Masticatoria: Con probatible ausencia de submucosa, queratinizada o paraqueratinizada y en contautu direutu col texíu oseu.
- Especializada: Preséntase en delles rexones de la llingua. Refiérse a la mucosa rellacionada colos receutores del tastu.
Funciones de la boca
editar- Masticación: Gracies a los movimientos de la mandíbula y a la presión del dentame, produzse esti tratamientu mecánicu que degrada los alimentos.
- Salivación: Gracies a la desembocadura de los conductos de les glándules salivales, produzse'l primer xugu dixestivu (saliva), que realiza una degradación química los alimentos.
- Sentíu'l tastu: Na boca alcuéntrense los receutores sensoriales del tastu, sobre manera na llingua, llamaos papiles gustatives.
- Fala: Na boca alcuéntrense munches de les estructures que modifiquen el soníu llarínxeu y producen la voz articulada gracies a les sos cavidaes especiales.
- Deglución: Divídese en dos:
- Fase voluntaria: La llingua elévase haza'l cielu la boca, emburriando'l bolu alimenticiu pa qu'entre na farinxe.
- Fase involuntaria: La epiglotis va haza atrás y zarra l'orificiu superior de la llarinxe. Per aciu d'esti reflexu, la farinxe queda convertida namái nuna vía dixestiva transitoria, faciendo imposible l'accesu de trozos a la via aérea (tráquea).
Estructura de la boca n'humanos
editarLa cavidá oral ta asitiada na parte inferior de la cara, ente les fuexes nasales y la rexón suprahioidea. Tien forma d'óvalu con diámetru mayor anteroposterior. Los arcos alveolodentarios dividen la boca en dos metaes: una metá anterior y llateral, que s'alcuentra fuera d'estos arcos, que ye'l vestíbulu de la boca y otra parte asitiada haza dientro d'estos arcos que ye la boca propiamente dicha. La boca propiamente dicha y el vestíbulu bucal comuníquense ente sí per abondos intersticios que separten los dientes unos d'otros (espacios interdentarios), y tamién per un espaciu más anchu asitiáu ente los caberos molares y la rama ascendente de la mandíbula (espaciu retrodentariu o trígonu retromolar).
Cuando la boca s'alcuentra zarrada, ye dicir, cuando dambes mandíbules s'alcuentren aproximaes y nun esisten alimentos o cuerpos estraños nel interior, la cavidá bucal ye una cavidá virtual. La boca conviértese nuna cavidá real y tien unas dimensiones considerables debío a:
- La separtación de les mexelles, agrandando'l vestíbulu bucal tresversalmente, por exemplu cuando soplamos.
- La proyeición de los llabios haza alantre, ampliando'l vestíbulu en sentíu anteroposterior.
- La separtación de la mandíbula del masilar superior, aumentando'l diámetru vertical de la cavidá.
Partes de la cavidá oral
editarLa boca pue considerase una estancia con seis muries:
- Muria anterior: Ta formada polos llabios.
- Muries llaterales: Tán formaes poles mexelles.
- Muria inferior: Formada na so mayor parte pola llingua y perbaxo d'ésta, una rexón llamada suelu de la boca.
- Muria superior: Formada pol cielu de la boca.
- Muria posterior: Ye realmente un orificiu irregular denomáu ismu de les fauces que comunica la boca cola farinxe.
Los anesos de la boca son los dientes, les encíes y les amígdales.
Referencies
editar- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: boca
Enllaces esternos
editarWikcionariu tien definiciones y otra información tocante a boca.