Jere Uronen
Jere Uronen | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Uronen in 2013 als speler van Helsingborgs IF
| ||||||||
Persoonlijke informatie | ||||||||
Volledige naam | Jere Juhani Uronen | |||||||
Geboortedatum | 13 juli 1994 | |||||||
Geboorteplaats | Turku, Finland | |||||||
Lengte | 177 cm | |||||||
Been | Links | |||||||
Positie | Linksachter | |||||||
Clubinformatie | ||||||||
Huidige club | Charlotte | |||||||
Rugnummer | 3 | |||||||
Contract tot | 31 december 2025 | |||||||
Jeugd | ||||||||
| ||||||||
Senioren * | ||||||||
| ||||||||
Interlands ** | ||||||||
| ||||||||
* Bijgewerkt op 9 augustus 2023 | ||||||||
** Bijgewerkt op 9 augustus 2023 | ||||||||
|
Jere Juhani Uronen (Turku, 13 juli 1994) is een Fins voetballer die doorgaans speelt als linksback. In augustus 2023 verruilde hij Stade Brestois voor Charlotte. Uronen maakte in 2012 zijn debuut in het Fins voetbalelftal.
Clubcarrière
[bewerken | brontekst bewerken]Uronen maakte zijn debuut voor TPS, dat hem ook had opgeleid, op 12 juni 2011. Op zestienjarige leeftijd speelde de verdediger mee in een duel tegen FC Haka (2-0 winst). Zijn eerste doelpunt maakte hij op 31 juli van dat jaar, tegen FC Honka (2–4 nederlaag). Uiteindelijk speelde hij in zijn eerste professionele seizoen achttien duels voor de club, waarin hij één keer wist te scoren.
In de vroege dagen van 2012 werd bekendgemaakt dat Uronen een verbintenis had ondertekend met de Zweedse topclub Helsingborgs IF. In een oefenduel tegen Dinamo Zagreb op 1 februari maakte hij zijn officieuze debuut voor de club. Het officiële debuut kwam pas op 2 april van dat jaar, toen hij in mocht vallen op bezoek bij IFK Norrköping (0–1 verlies). Op 4 januari 2016 ondertekende Uronen een contract bij KRC Genk voor de duur van tweeënhalf jaar.[1] Hij maakte zijn competitiedebuut voor de club op 13 maart 2016 in de met 4–1 gewonnen wedstrijd tegen KV Oostende door in de basis te starten en de volle negentig minuten te spelen. In december 2018 verlengde Uronen zijn verbintenis tot medio 2022.[2] Enkele maanden later werd hij met Genk landskampioen.
In de zomer van 2021 verkaste Uronen voor een bedrag van circa één miljoen euro naar Stade Brestois, waar hij zijn handtekening zette onder een verbintenis voor de duur van drie seizoenen.[3] Schalke 04 huurde de Fin in januari 2023 tot het einde van het seizoen, met een optie tot koop.[4] Deze optie werd niet gelicht en na zijn terugkeer in Frankrijk mocht hij definitief vertrekken. Voor een bedrag van circa zeshonderdduizend euro nam Charlotte de Fin over.[5]
Clubstatistieken
[bewerken | brontekst bewerken]Seizoen | Club | Competitie | Competitie | Beker | Internationaal | Totaal | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | |||
2010/11 | TPS Turku | Ykkönen | 18 | 1 | 3 | 0 | — | — | 21 | 1 |
2011/12 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | 1 | 0 | ||
Helsingborgs IF | Allsvenskan | 17 | 2 | 1 | 0 | — | — | 18 | 2 | |
2012/13 | 4 | 0 | 3 | 0 | 10 | 0 | 17 | 0 | ||
2013/14 | 24 | 0 | 5 | 1 | — | — | 29 | 1 | ||
2014/15 | 26 | 3 | 0 | 0 | — | — | 26 | 3 | ||
2015/16 | KRC Genk | Eerste klasse A | 12 | 1 | 0 | 0 | — | — | 12 | 1 |
2016/17 | 28 | 1 | 2 | 0 | 13 | 1 | 43 | 2 | ||
2017/18 | 24 | 1 | 2 | 0 | — | — | 26 | 1 | ||
2018/19 | 31 | 1 | 1 | 0 | 11 | 0 | 43 | 1 | ||
2019/20 | 17 | 0 | 1 | 0 | 3 | 0 | 21 | 0 | ||
2020/21 | 22 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 22 | 0 | ||
2021/22 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | ||
Stade Brestois | Ligue 1 | 15 | 0 | 2 | 0 | — | — | 17 | 0 | |
2022/23 | 6 | 0 | 0 | 0 | — | — | 6 | 0 | ||
→ Schalke 04 | Bundesliga | 11 | 0 | 0 | 0 | — | — | 11 | 0 | |
2023 | Charlotte | Major League Soccer | 0 | 0 | 0 | 0 | — | — | 0 | 0 |
Totaal | 255 | 10 | 22 | 2 | 38 | 1 | 315 | 13 |
Bijgewerkt op 9 augustus 2023.[6]
Interlandcarrière
[bewerken | brontekst bewerken]Zijn debuut in het Fins voetbalelftal maakte Uronen op 26 mei 2012, toen er met 3–2 gewonnen werd van Turkije. Tijdens deze wedstrijd mocht hij van bondscoach Mika-Matti Paatelainen in de basis beginnen en hij speelde het gehele duel mee. De andere debutant deze wedstrijd was Tuomas Rannankari (FC Twente).[7] Met zijn optreden in deze wedstrijd werd hij de derde jongste speler in de geschiedenis van het nationale elftal. In juni 2021 werd Uronen door bondscoach Markku Kanerva opgenomen in de Finse selectie voor het uitgestelde EK 2020.[8] Op het toernooi werd Finland uitgeschakeld in de groepsfase, na een overwinning op Denemarken (0–1) en nederlagen tegen Rusland (0–1) en België (0–2). Uronen speelde in alle drie wedstrijden mee. Zijn toenmalige teamgenoot Patrik Hrošovský (Slowakije) was ook actief op het EK.
Bijgewerkt op 9 augustus 2023.[9]
Erelijst
[bewerken | brontekst bewerken]Competitie | ||||
---|---|---|---|---|
Aantal | Jaren | |||
KRC Genk | ||||
Eerste klasse A | 1 | 2018/19 | ||
Beker van België | 1 | 2020/21 | ||
Belgische Supercup | 1 | 2019 |
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- Lijst van spelers van Helsingborgs IF | KRC Genk | Finland
Referenties
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Finse verdediger Jere Uronen tekent bij KRC Genk Nieuwsblad, 4 januari 2016
- ↑ Racing Genk verbindt Jere Uronen tot 2022 aan zich Door Fans Voor Fans, 20 december 2018. Gearchiveerd op 11 april 2019.
- ↑ (fr) Le Stade Brestois accueille Jere Uronen Foot Mercato, 20 juli 2021. Gearchiveerd op 26 augustus 2022.
- ↑ (en) Schalke sign Jere Uronen on loan with option to buy Schalke 04, 5 januari 2023. Gearchiveerd op 11 juli 2023.
- ↑ (en) Charlotte FC acquire defender Jere Uronen from French club Major League Soccer, 2 augustus 2023. Gearchiveerd op 4 augustus 2023.
- ↑ Profiel Uronen bij Soccerway. Gearchiveerd op 30 maart 2023.
- ↑ Wedstrijdverslag Finland - Turkije bij European Football. Gearchiveerd op 4 maart 2023.
- ↑ (fi) Tässä on Huuhkajien EM-kisajoukkue SPL, 1 juni 2021. Gearchiveerd op 18 november 2022.
- ↑ Gespeelde interlands Uronen bij European Football. Gearchiveerd op 8 augustus 2023.