Fytoliet
Fytolieten zijn microscopisch kleine siliciumstructuren, die voorkomen in sommige plantenweefsels en overblijven na vertering van het weefsel. Ze ontstaan wanneer het door de plant uit de grond opgenomen silicium wordt opgeslagen in verschillende intra- en extracellulaire ruimten.
Vormen
bewerkenFytolieten komen voor in verschillende vormen en afmetingen.[1]
Fytolieten kunnen gevormd worden in een enkele cel of in meerdere aan elkaar grenzende cellen. Als ze ontstaan in aan elkaar grenzende cellen kunnen ze een drie dimensionaal replica van het weefsel vormen, zoals bij olifantsgras. Deze driedimensionale vormen worden gevormd als er veel kiezelzuur aanwezig is.[2]
Drie dimensionale fytolietstructuren bij olifantsgras
bewerkenVorming in de plant
bewerkenIn water opgelost kiezelzuur wordt door de plantenwortels opgenomen en via het xyleem door de plant getransporteerd. Vervolgens wordt het in de plant opgeslagen in de vorm van siliciumdioxide.
Chemische en fysische eigenschappen
bewerkenFytolieten bestaan gewoonlijk uit nietkristallijn siliciumdioxide. Ze bevatten 4% tot 9% water. Fytolieten bevatten minder dan 5%, gewoonlijk minder dan 1%, koolstof, stikstof en andere belangrijke voedingselementen. De koolstof in de fytolieten kan gebruikt worden voor het bepalen van de ouderdom met behulp van koolstofdatering.
Het silicium in fytolieten heeft een brekingsindex van 1,41 tot 1,47 en een specifieke zwaartekracht van 1,5 tot 2,3.
Functies
bewerkenIn veel gevallen verstevigen fytolieten plantstructuren en zorgen ze voor ondersteuning vergelijkbaar met de skeletten van stralendiertjes, diatomeeën en glassponzen en bij planten geven ze versteviging aan paardenstaarten. Fytolieten zorgen ook voor bescherming van de plant doordat deze moeilijker te vreten en te verteren is.[3] Fytolieten geven ook fysiologische voordelen, zoals bescherming tegen de negatieve effecten van zware metalen.
Archeologisch onderzoek
bewerkenArcheologisch onderzoek maakt soms gebruik van fytolieten. Op grond van fytolietenonderzoek werd gecultiveerde rijst vastgesteld in sedimenten van de Oost-Chinese Zee die waarschijnlijk door de Yangtze werden aangevoerd. Met C14-datering werd een ouderdom van 13.900 cal. jaren BP vastgesteld. Hiernaast heeft men ook kunnen vaststellen dat de banaan zeker voor 2.500 cal. jaren BP van Indonesië naar Afrika is gemigreerd, dankzij onderzochte fytolieten in Kameroen.
- ↑ Piperno, Dolores R. (2006). Phytoliths: A Comprehensive Guide for Archaeologists and Paleoecologists. AltaMira Press ISBN 0759103852.
- ↑ Jenkins, Emma (2009). Phytolith taphonomy: a comparison of dry ashing and acid extraction on the breakdown of conjoined phytoliths formed in Triticum durum. Journal of Archaeological Science 36. DOI: 10.1016/j.jas.2009.06.028. Gearchiveerd van origineel op 21 november 2021.
- ↑ Hunt JW, Dean AP, Webster RE, Johnson GN, Ennos AR (2008) A novel mechanism by which silica defends grasses against herbivory. Ann Bot 102 (4):653-6. DOI:10.1093/aob/mcn130 PMID 18697757